Beste Matias,

Wij staan in Bogotá. De hoofdstad van Colombia. Een stad van acht miljoen inwoners. Een heksenketel, dat is het minst wat wij kunnen zeggen. Het lijkt onbegonnen werk om deze stad te verkennen. Om deze stad te ontdekken. In onze poging orde in de chaos te scheppen, hebben we één voordeel. Ons hotel blijkt nogal centraal te liggen. Dicht bij Plaza de Bolivar. Dicht bij La Candelaria. Dicht bij Parque Santander. Dicht bij Carrera Septima. Die centrale ligging maakt een ontdekkingsreis toch enigszins gemakkelijker.

Beste Alicja,

Vele jaren leek het een evidentie. Het gebeurde als vanzelf. Ik ging op reis. Ik schreef een verslag. Zo eenvoudig leek het. Elk jaar opnieuw deed ik het. Zonder enige uitzondering. Ik ging naar Peru en Bolivia. Ik schreef een verslag. Ik ging naar Myanmar. Ik schreef een verslag. Ik ging naar Japan. Ik schreef een verslag. Ik ging naar Rusland. Ik schreef een verslag. Ik ging naar Iran. Jawel, alweer schreef ik een verslag. Reizen en schrijven, het leek perfect samen te gaan. Bijna leek het een automatisme. Ik deed het zonder er bij na te denken. Ik zette mij voor de computer en begon aan het neerschrijven van mijn indrukken. Van mijn ‘avonturen’. Voor mij was dat dagboek een perfecte afsluiting van een geslaagde reis.

Beste Erwin,

Beste vrijwilligster,

Beste Jaap,

Beste Thibault,

Beste Jon,

Beste Sebastien,

Beste Kim,

Beste Willy,