Beste Selien,
Het kan verkeren. Die woorden zijn zonder enige twijfel al miljoenen keren gebruikt. Soms in de juiste context. Soms in een minder juiste. Soms werden ze neergeschreven. Soms werden ze uitgesproken. Vandaag gebruik ik diezelfde woorden. Begin maart bracht u uw debuut-ep uit. Begin april zou u die ep voorstellen in Diksmuide. In 4AD. Maar inderdaad. Het kan verkeren. Het draaide anders uit. Doorheen uw ambitieuze plannen kwam corona gereden. Dat virus besliste anders. U moest terug naar start. Zoals bij Monopoly. Ga terug naar start, u krijgt geen 100 euro. Zo leek het wel. Zo voelde het wel.
De vrijgekomen tijd zou u kunnen gebruiken voor promotie. Op alle sociale mediakanalen. Helaas. Behalve frontvrouw van de band bent u ook nog verpleegkundige. U draait mee op een cohorte-afdeling. Voor u werden en worden het drukke tijden. Zware tijden. Voor uw job als verpleegkundige kan ik u enkel mijn diepste respect betuigen. Toch schrijf ik u niet om die reden een brief. Dat deed ik reeds eerder. Eerder schreef ik een brief aan onze zorghelden. Dat zal ik hier niet herhalen. Herhaling dient vermeden te worden. Om andere redenen schrijf ik u een brief. Om muzikale redenen. Daarom schrijf ik u.
De voorbije maand luisterde ik meermaals naar uw ep. Het leek alsof ik de titel van uw ep, Stay, letterlijk opvatte. Ik bleef. Ik bleef hangen. Ik keerde steeds weer terug. Dat doe ik niet zomaar. Terugkeren doe ik enkel als het goed is. Als het zeer goed is. Jawel, in deze mag u een compliment lezen. Een heus compliment. Want uw ep is goed. Zeer goed. Daarmee verleende u mij de toestemming terug te keren. Toch deed u niet enkel dat. U deed meer. U maakte mij blij. Telkens ik uw muziek hoorde. In deze verwarrende tijden moeten we de dingen, die ons blij maken, enthousiast omarmen. Dat deed ik. Ik ontving uw muziek met open armen. Ik liet mij vollopen. Elke keer weer.
Heel misschien zal u willen weten waarom ik zo graag terugkeerde. Gewoon omdat het goed is, zal u misschien wat magertjes achten als verklaring. Graag had u een wat bredere verklaring. Dat vermoed ik. Op uw ep weet u een sfeer te creëren, die mij aantrekt. Wat donker. Wat zwaar. Maar toch niet in die mate dat ik als luisteraar meteen depressief dreig te worden. Dat is het niet. In die donkere zwaarte weet ik tegelijk een zekere positiviteit te ervaren. Beide kunnen samengaan. U bewijst het. Misschien vertaalt dat samengaan de twijfel. Twijfel is goed. Twijfel verkies ik boven die al te arrogante zekerheid. Bovendien proef ik in enkele van uw songs dat dreigende. Alsof er een explosie dreigt. Die explosie komt er uiteindelijk niet. Maar u balanceert. Het kan gebeuren. Dat onzekere sluit perfect aan bij de reeds eerder aangehaalde twijfel. U lijkt nagedacht te hebben over de richting die u met uw muziek wil uitgaan.
Als inspiratiebronnen wordt verwezen naar Portishead, PJ Harvey, Perfume Genius, Anna Calvi, Nick Cave, Bat for Lashes, … Ik meen in uw muziek ook uw Waalse zusje te horen. Melanie De Biasio. Soms hoor ik in uw muziek echo’s van haar meest recente album, Lilies. U gaat wel voor een meer rockerige versie. Bij die vergelijking gaat u misschien knipperen met de ogen. Het lijkt u misschien compleet onverwachts. Die vergelijking had u misschien niet voelen aankomen. Nochtans mag u ook hierin een compliment lezen. Melanie acht ik ‘une grande dame’. Dat bent u ook. Nu al. Jawel, in uw debuut hoor ik een mooie toekomst. Althans, dat hoop ik. Meer nog, dat wens ik.
Nog één ding wil ik hopen. Voor u. Voor iedereen. Dat alle cafés en concertzalen opnieuw hun deuren openen. Dat diezelfde cafés en concertzalen u zullen ontdekken. U zullen uitnodigen op hun podium te gaan staan. Om datgene te doen wat u als muzikant verlangt te doen. Performen. Verrassen. Overtuigen. Dat hoop ik van ganser harte. Intussen blijf ik in mijn kot. Met op de achtergrond (en ook wel eens prominent op de voorgrond) uw muziek. Die blijf ik spelen. Om daarin telkens iets nieuws te ontdekken. Reizen mogen we voorlopig niet. Maar op uw muziek kan het. Jawel, u voert mij weg. Naar verre bestemmingen. In mijn hoofd. Vanuit mijn kot maak ik een prachtige ontdekkingsreis. Een heerlijk, fantastisch gevoel.
Beste Selien. Ik wil u danken. Voor die muzikale reis. Voor die muzikale mogelijkheid uit mijn kot te komen en wondermooie, imaginaire reizen te maken. Van harte bedankt.
Met vriendelijke groeten.
Reactie plaatsen
Reacties