Vrijheid.
Mondmasker?
Check.
Uitnodiging?
Check.
E-ticket?
Check.
Identiteitskaart?
Check.
Naar Flanders Expo.
Met de fiets.
Zoeken hoeft niet.
Duidelijke bewegwijzering gidst mij.
Tot aan de parking.
Tot aan de ingang.
Vriendelijke ontvangst.
Overal. Altijd.
Zenuwachtigheid wordt getemperd.
Door een hartelijke lach.
Door een gemeende groet.
Door een kleine babbel.
Filevorming wordt begeleid.
Wachten wordt beperkt.
Vlotheid is de regel.
Een eerste keer de identiteitskaart.
Ok. Goedgekeurd.
Ik ben ik.
Ik mag door.
Naar het hokje.
Een verpleegkundige.
Haar mag ik volgen.
Eerst een babbel.
Als geruststelling.
Dan nog eens de identiteitskaart.
Alweer ok. Alweer goedgekeurd.
Ik ben ik. Nog altijd.
Enkele vraagjes.
Als veiligheidscheck.
Neen, als het moet.
Ja, als het moet.
Geen langere antwoorden nodig.
Dan.
Eindelijk.
Mouw omhoog.
Arm losjes ontspannen.
De prik.
Zo voorbij.
Niks gevoeld.
De hand van de meester.
Nog eventjes wachten.
Vijftien minuten.
Rusten.
Tekstje schrijven.
Dan naar buiten.
100.763.
Dat ben ik.
De zoveelste bezoeker.
Voor heel even heb ik geen bezwaar een nummer te zijn.
Eén uurtje.
Van de deur van mijn huis.
Tot de deur van mijn huis.
Verplaatsing en vaccinatie.
Heen en terug.
Slechts één uurtje.
Ik stap buiten.
De zon lijkt plots feller te schijnen.
De kleuren lijken plots helderder.
Dat is wat vrijheid is.
Fel en helder.
Ik ben thuis.
Nog één ding te doen.
Dank zeggen aan alle medewerkers.
Voor hun engagement.
Voor hun vriendelijkheid.
Dank zeggen aan alle medewerkers.
Om daar te zijn waar zij nodig zijn.
Dank.
Reactie plaatsen
Reacties
Wim,
wat heb je dit weer treffend verwoord.
Bedankt en groetjes,
Lieve