Mooie liedjes: Roller Coaster (e.a.). Brief aan Danny Vera.

Beste Danny,

Ik was bij vrienden.  In Limburg.  Op Koningsdag.  Omdat muziek alles toch een beetje gezelliger maakt, stond de radio aan.  Zachtjes, op de achtergrond.  Voldoende luid om te beseffen dat muziek gespeeld werd.  Voldoende stil om toch onze aangename gesprekken niet te storen.  Mijn vrienden hadden de radio afgestemd op Radio 10.  Ter wille van Koningsdag had de zender een Nedertop 150 samengesteld.  Wij luisterden terwijl wij praatten.  Aangekomen bij de beste vijf werden wij iets stiller om de muziek een meer prominente rol te bieden.  Wij waren nieuwsgierig naar de nummer één.  Ik tipte op André Hazes.  Daarover kon geen twijfel bestaan.  Dat meende ik.  Mijn vriend was een andere mening toegedaan.  Hij is Nederlander en volgt daarom de Nederlandse muziek net iets intenser.  Hij tipte op Roller Coaster van Danny Vera.  Ik hoorde het in Keulen donderen.  Ik vroeg hem daarom nog even te herhalen.  Opnieuw zei hij Danny Vera.  Opnieuw zei hij Roller Coaster.  Ondanks die herhaling bleef het in Keulen donderen.  Met het schaamrood op de wangen moest ik erkennen dat u mij onbekend was.  Nooit eerder had ik van u gehoord.  Groot was dan ook mijn verbazing toen u effectief op nummer één bleek te staan.  Mijn vrienden waren dolenthousiast.  Ik was enkel nieuwsgierig.  Nooit had ik gedacht dat André Hazes zou onttroond worden als nationale held.  U deed het.  U moest wel bijzonder zijn.

Dat bijzondere bleek al snel.  Toen ik u voor de allereerste keer hoorde.  Toen ik voor de eerste keer Roller Coaster hoorde.  Ik moest denken aan Roy Orbison.  Ik moest denken aan Chris Isaac.  Om niet nader te verklaren redenen kwamen ook beelden van Stray Cats door mijn hoofd geflitst.  Zoals ik al zei, u was mij onbekend.  Toch deed u wat muziek heel soms doet.  Uw muziek bezorgde mij kippenvel.  Alle haartjes gingen overeind staan.  Ik werd stil.  Heel stil.  Uw muziek en ik, dat was alles.  Niks anders leek nog te bestaan.  U zong uw woorden.  Ik inhaleerde die woorden.  De tijd leek stil te staan.  Maar dat doet het niet.  Dat doet het nooit.  De tijd tikt verder en dus kwam er ook een eind aan die fabuleuze vier minuten en dertig seconden.  Zachtjes aan sijpelden alle buiten- en omgevingsgeluiden opnieuw door.  Ik landde opnieuw op aarde.  Want u had mij zonet meegenomen op een ongelooflijke reis.

Onze gesprekken werden niet meteen hervat.  Dat kon niet.  Dat mocht niet.  Ik wilde u opnieuw horen.  Ik wou dat magische moment herbeleven.  Mijn vrienden hebben een smart-TV.  De wonderen van de techniek omarmden wij die avond.  Wij schakelden het You Tube kanaal aan.  Op televisie zagen wij uw clip.  Wij zagen u door de bossen wandelen.  Wij zagen u aan het kampvuur.  Opnieuw hoorden wij uw stem.  Ik luisterde.  Niet één keer.  Wel vele keren.  U keerde steeds maar weer.  In de living.  Met uw gitaar.  Met uw stem.  Het leek alsof u enkel voor ons performde.  Enkel voor mij.  Hoeveel keer ik ook luisterde, uw muziek bleef prachtig.  Herhaling deed geen afbreuk.

Die avond wist ik wat ik de volgende dagen zou doen.  Ik zou op ontdekkingsreis gaan.  Ik zou de wereld van Danny Vera binnentrekken.  Om zo uw muziek te leren kennen.  Want die ene single deed mij naar meer verlangen.  Die kracht van die ene single overtuigde mij dat die ene single geen toevalstreffer kon zijn.  U kon geen eendagsvlieg zijn.  Dat bestond gewoonweg niet.  Kwaliteit is niet gemaakt voor één dag.  Kwaliteit is voor eeuwig en altijd bedoeld.  Ik trok mijn zevenmijlslaarzen aan.  Want het zou een lange tocht worden.  Ik zou niet meteen thuis zijn.  U voerde mij terug naar 2003.  Naar uw debuut.  U voerde mij terug naar For the light in your eyes.  Om via allerhande tussenstations uit te komen bij The new now.  Bij uw meest recente album.  Op die reis mocht ik vaststellen dat Roller Coaster geen uitzondering was.  Die kwaliteit bleek in uw werk een constante te zijn.

Nu al twee weken lang grijp ik regelmatig terug naar uw muziek.  Dat zal niet snel voorbijgaan.  Uw muziek is een blijver.  Zeker voor mij.  Omdat ik bij uw muziek telkens weer moet terugdenken aan die Koningsdag.  Aan die eerste keer dat ik uw muziek hoorde.  Ik moet niet enkel aan dat ene moment denken.  Ik denk ook terug aan mijn vrienden.  Die Koningsdag en die vrienden herinneren mij aan wat vriendschap betekent.  Aan wat vriendschap doet.  Vrienden maken mij voller.  Maken mij vollediger.  Vrienden inspireren mij.  Stimuleren mij.  Aan dat alles moet ik denken als ik naar uw muziek luister.  Uw muziek en die fijne gedachten laten telkens weer de rillingen over mijn lijf lopen.  Die rillingen doen mij beseffen dat ik bevoorrecht ben.  Bevoorrecht om die vrienden te mogen hebben.  Bevoorrecht om uw muziek te mogen leren kennen.

Beste Danny.  Ik hoorde uw muziek.  Uw muziek waarvan ik ten volle besef dat de beleving nog intenser wordt als ik u live aan het werk zou zien.  Dat is de volgende stap.  Ergens te velde wil ik u live aan het werk zien.  Omdat ik weet dat het zal spetteren.  Dat het zal knallen.  Omdat ik besef dat uw concerten een feest zijn.  Dat kan niet anders.  Dat moet gewoon zo zijn.  Ik kan dus enkel maar hopen dat u ook de weg vindt naar België.  Dat wij elkaar, hier in België, ooit eens zullen treffen.  Als dat gebeurt, sta ik op de eerste rij.  Dat weet ik.  Voor de volle honderd procent.  Intussen wil ik u het allerbeste wensen.  Intussen wil ik u een blijvende inspiratie wensen. Het gaat u goed.

Met vriendelijke groeten.