Beste Emma,
Beste Geike,
Beste Bert,
Beste Jelle,
Beste Jonas,
Beste Ronny,
Beste Tourist,
Beste Willy,
Bij elk nieuw seizoen van Liefde voor Muziek deed ik het. Ik schreef een brief. Aan de deelnemers. Dit jaar zou ik het niet doen. Jullie hoeven dit niet persoonlijk te nemen. Jullie zijn geenszins de reden. Het was herhaling dat mij weerhield. Herhaling kan immers snel leiden tot verveling. Verveling tracht ik te bannen uit mijn leven. Dat lukt mij vrij aardig. Er zijn wel nog momenten dat ik mij verveel. Maar dat schijnt goed te zijn. Daarover zijn therapeuten het eens. Dat lees ik in kranten. Dat hoor ik op televisie. We moeten hiervoor geen schrik hebben. Dat heb ik niet. Wij moeten het durven toelaten. Dat doe ik. Toch wil ik verveling beperken. Daarom dus geen brief. Zo dacht ik er over.
Van dat voornemen kwam niks in huis. Ik keek twee weken terug naar De Week van de Belgische Muziek. Op Eén. Ik zag artiesten live optreden. In een leeg Koninklijk Circus. Ik zag Brihang met Compact Disk Dummies. Ik zag Equal Idiots met Plastic Bertrand. Ik zag Natalia, Barbara Dex en Lady Linn. Mijn haren gingen overeind staan. Bijna ging ik huilen. Want wat ik zag, was al veel te lang geleden. Wat ik zag, had ik al te lange tijd moeten missen. Dat besefte ik. Dat besef kwam hard binnen. Jawel, ik luister naar muziek. Via allerlei kanalen. Dat is evenwel niet voldoende. Ik heb nood aan meer. Muziek moet levendig zijn. Muziek moet bewegen. Dat kan enkel op een podium. Het podium is de kortste afstand tussen muzikant en luisteraar. Op dat podium ontstaat magie. Heel vaak zijn muzikanten tovenaars. Goochelaars. Op dat podium doen zij iets met het publiek. Zij beroeren. Zij ontroeren. Die wisselwerking is fantastisch. Bijna zou ik zeggen uniek. Maar we moeten opletten iets als unieks te omschrijven. Want als alles plots uniek lijkt, verdwijnt het bijzondere. Ik keek op Eén. Meteen wist ik het weer. Ik heb nood aan die goochelende tovenaars.
Liefde voor muziek. Dat is wat ik voel. Omdat diezelfde muziek iets met mij doet. Nooit laat het mij onverschillig. Integendeel. Muziek doet mij huilen. Doet mij lachen. Muziek maakt mij nostalgisch. Maakt mij weemoedig. Muziek doet mij verlangen. Doet mij hopen. Muziek kan mij troosten. Kan mij rustig maken. Muziek vertaalt mijn angsten. Vertaalt mijn dromen. Muziek doet mij verstillen. Doet mij schreeuwen. Muziek biedt een schouder. Biedt een vuist. Ter wille van die vele schakeringen aan emoties koester ik muziek. In mij schuilt een grote liefde voor muziek.
Die liefde doet mij dan uiteindelijk toch een brief schrijven aan jullie. Want heel waarschijnlijk is het die liefde voor muziek die jullie samenbracht. Heel waarschijnlijk heeft die liefde voor muziek jullie ja doen zeggen aan de makers van het programma. Want jullie hadden zin om samen te komen. Om samen te musiceren. Om samen datgene te doen wat jullie altijd doen. Performen. Creëren. Jullie hadden goesting om die schitterende uitdaging aan te gaan. Om elkaars songs onder handen te nemen. In een nieuw jasje te steken. Op jullie eigenzinnige manier te herinterpreteren. Het is die goesting die mij aan het scherm kluistert. Elke week weer. Want ik hoor die goesting. Ik zie die goesting. Jawel, ik voel zelfs die goesting.
Toch is het niet enkel die goesting die mij aan scherm kluistert. Er is meer. Het enthousiasme dat jullie delen, zetten jullie over op mij. Jullie maken van mij een betrokken partij. Ik kan niet aan de kant blijven staan. Ik stap mee in jullie avontuur. Ik applaudisseer als jullie applaudisseren. Ik juich als jullie juichen. Samen met jullie zwelg ik die krop in de keel door. Ik dans als jullie dansen. Ik brul als jullie brullen. Samen met jullie lach ik om het grappige. Mijn vrouw observeert mij. Kijkt mij vreemd aan. Toch maakt zij zich geen zorgen. Zij kent mijn (te) actieve inlevingsvermogen. Zij weet dat ik vlot kan meedrijven op golven van enthousiast positivisme. Dat is ook wat bij jullie gebeurt. Ik laat mij meedrijven. Zonder de nood te voelen op de rem te gaan staan. Ik wil niet afremmen. Integendeel. Ik wil in dat ritme blijven. Dat ritme dat jullie bepalen. Jullie vertragen. Jullie versnellen. Jullie trappelen ter plaatse. Dat is goed. Jullie zijn de muzikale regisseurs. Jullie bepalen. Zoals het moet. Zoals het hoort.
Het programma doet mij lachen. Het programma doet mij huilen. Wat het programma niet doet, is mij ongevoelig laten. Dat lukt niet. Altijd weten jullie mij te raken. Ik schreef reeds over jullie goesting. Ik schreef reeds over mijn door jullie opgewekte enthousiasme. Toch is dat nog niet alles. Want er is nog dat ene ding. Dat ene ding dat mij blij maakt. Ik zie hoe bij jullie grenzen vervagen. Muzikale grenzen lijken niet te bestaan. Hokjesdenken hebben jullie geschrapt. Die afwezigheid laat jullie toe zonder enig voorbehoud op elkaar af te stappen. Jullie kunnen zo maar springen. Zonder de nood te voelen of de drang te hebben vooraf te oordelen. Bemoedigen is wat jullie doen. Aanmoedigen is wat jullie doen. Op ontroerende wijze illustreren jullie die uitzonderlijke kracht van muziek. Jullie tonen hoe muziek verenigt. Hoe muziek mensen samenbrengt. Die kracht moeten we koesteren. Terwijl ik naar jullie kijk kan ik die gekke gedachte niet onderdrukken. Hoe de wereld beter zou zijn als we allemaal een stukje muzikant in ons dragen. Als we allemaal dat stukje muzikant in ons toelaten. Die gekke gedachte drijft mij elke maandagavond misschien nog het meest naar het televisiescherm. Om voor heel eventjes te mogen vertoeven in mijn ideële wereld. Terwijl ik mag genieten van jullie muziek. Van jullie interpretaties. Terwijl ik mag genieten van jullie verhalen. Verhalen die soms een andere richting geven aan een bestaande song. Die muziek en die verhalen doen mij hopen en dromen dat alles uiteindelijk goedkomt.
Beste Emma. Beste Geike. Beste Bert. Beste Jelle. Beste Jonas. Beste Ronny. Beste Tourist. Beste Willy. Ik wil jullie denken. Voor jullie muziek. Voor jullie enthousiasme. Ik wil jullie danken voor die gezellige maandagavond. Die maandagavond maken jullie het stil. Maken jullie het warm. Die maandagavond kleuren jullie in heldere kleuren. Voor dat alles wil ik jullie danken. Van ganser harte.
Met vriendelijke groeten.
Reactie plaatsen
Reacties