Coronamoeheid. Een gedicht.

Coronamoeheid.

Ik ben het moe:
het weigeren wetenschappelijke feiten te aanvaarden,
het afserveren van diezelfde wetenschappelijke feiten als onwaarheden.

Ik ben het moe:
het gebruiken van de coronacrisis als excuus om amok te maken en te plunderen,
het geloven in en het uitbazuinen van allerhande complottheorieën.

Ik ben het moe:
het terugtrekken in het eigen gelijk,
het weigeren van een helder debat,
gestoeld op feiten en wetenschap.

Ik ben het moe:
het vaststellen dat iedereen zich plots vaccinoloog/viroloog waant,
het claimen van expertise door die zelfverklaarde wetenschappers.

Ik ben het moe:
het bedreigen en het afdreigen,
het verwijten.

Ik ben het moe:
het uitmaken van beleidsmakers en experten voor idiote onbenullen,
het heldhaftig op de borst trommelen en dreigen die onbenullen aan de kant te zetten.

Ik ben het moe:
het minimaliseren,
het afserveren van de zorgsector als dramaqueens, als zageventen.

Ik ben het moe:
het beschouwen van ons land als failed state,
het verwijzen naar goed werkende voorbeelden in het buitenland,
zonder de context te kennen,
zonder te zien dat ook in die goed werkende voorbeelden constant wordt herzien en bijgestuurd.

Ik ben het moe:
het gelijkstellen van de coronamaatregelen aan een dictatuur,
het voorstellen van de crisis als een vooraf uitgedacht plan door een elite die achter de schermen aan de touwtjes trekt.

Ik ben het moe:
de geruchten,
de roddels,
de beweringen,
de halve waarheden,
de leugens,
de verzinsels.

Ik ben het moe:
de domheid,
de lompheid.

En oh ja.
Corona?

Jawel.
Corona.
Ook dat ben ik moe.
Boven alles ben ik dat moe.

Omdat
ik hunker,
verlang,
uitkijk naar ...