Honger naar cultuur.
Een ticket
Daarmee begint het.
Of neen, het begint eerder.
Bij warme commentaren.
Bij lovende kritieken.
Bij de seizoensgids.
Een ticket.
Het verlangen.
Het hunkeren.
Het uitkijken naar.
De avond zelf.
Op weg naar het theater.
Te voet. Met de fiets. Per trein.
Al vooruitlopend op wat komen gaat.
Het theater.
De concertzaal.
Nog even naar het toilet.
Een lege blaas verhoogt de beleving.
Verhoogt de aandachtige concentratie.
De lichten doven.
Mij snel nog even goed installeren in mijn zitje.
Het eerste woord.
De eerste noot.
De eerste beweging.
Ik raak ontroerd.
Omdat ik hier zit.
Omdat ik hier mag zitten.
Omdat ik hier kan zitten.
Ik krijg het warm.
Rillingen lopen over mij.
Ik luister.
Met ingehouden adem.
Bang om iets te missen.
Ik wil alles in mij opnemen.
Blijvend.
Om naar te kunnen teruggrijpen.
Later.
Als het nodig is.
In het donker
valt alles weg.
Geen tijd meer.
Geen plek meer.
Geen publiek meer.
Enkel ik en
voor mij dat podium.
De klik.
Dat specifieke moment.
Het komt.
Telkens weer.
Ik zit in het verhaal.
Ik kijk niet meer toe.
Ik word deel van dat grotere geheel.
Confrontatie.
Herkenning.
Hoop.
Troost.
Verwarring.
Verwondering.
Verbazing.
Plots is het voorbij.
Applaus.
De lichten gaan aan.
Ik kijk om mij heen.
Onwennig.
Mijn ogen fonkelen.
Blij om wat geweest is.
Ik wil nog niet loslaten.
Nog eventjes blijven.
Zachtjes terugkeren naar de werkelijkheid.
Ik wandel buiten.
Met de anderen.
Verenigd in dat unieke moment.
Voor eeuwig verbonden.
Omwille van wat voorbij is.
Napraten.
Op café, uiteraard.
Bij een pint, uiteraard.
Zoeken naar betekenis.
Naar begrip.
Lachen om dezelfde grappen.
Herhalen van wijze uitspraken.
Terug naar huis.
Te voet. Met de fiets. Per trein.
Blij.
Goedgemutst.
Rijker aan beelden,
aan inzicht.
Uitkijken naar een volgende voorstelling.
Uitkijken, zoeken, peinzen, overwegen.
En dan een ticket.
Het verlangen.
Het hunkeren.
Het uitkijken naar.
En opnieuw.
En opnieuw.
En opnieuw.
En …
Ik heb,
jawel,
een honger naar cultuur.
Reactie plaatsen
Reacties
Ik begrijp die honger, ik adem die honger, ik hunker door honger. We werken iedere dag om de mensen die ons vroeger als vanzelfsprekend voeden, nu ook gevoed kunnen worden. Dank voor je mooie woorden!
foutje: 'voedden'.
Mooi!👍
Wat een knap gedicht. Van een knappe minnaar der kunsten ...
bedankt Wim , ook wij snakken om als cultuurcentrum terug te kunnen openen, bij ons kan je via live stream en on line ook nog heel wat meepikken , onze balie blijft open en je kan in de foyer nog een tentoonstelling komen bekijken …..vele groeten , programmator tentoonstellingen CC 't Vondel hopelijk tot snel ...
Super mooi geschreven Wim en het omvat inderdaad het gehele plaatje. Laten we zorgen dat we samen gezond blijven en snel terug naar deze beleving terug kunnen keren...
zonnige groetjes uit Bree
Laten we hopen dat we die honger snel kunnen stillen!!!