Een concert? Een voorstelling? Het kan. Het moet. Steunbetuiging aan een sector in nood.

Wij gingen naar een concert.
Indoor.
Voor een publiek van tweehonderd personen.

Wij hoopten dat het goed was.

Reserveren kon enkel per bubbel.
Een bubbel van twee?
Een bubbel van vier?
Een bubbel van zes?
Een bubbel van acht?
Dat dienden wij vooraf door te geven.

Wij zagen dat het goed was.

Bij aankomst werd ons gevraagd het mondmasker
te dragen tijdens het volledige concert.
Van begin tot einde.
Enkel bij drinken en eten mocht het af.

Wij zagen dat het goed was.

Wij werden begeleid naar onze plaats.
Een blauwgekleurd tapijt gaf de grenzen van onze bubbel aan.
Op dat tapijt mochten we doen
wat wij gewoonlijk deden bij concerten.
Uit de bol gaan, dansen.
Dat alles mocht op dat tapijt.
Binnen de aangegeven grenzen van dat tapijt.

Wij zagen dat het goed was.

Om te bestellen hoefden wij niet naar de toog.
Via onze smartphone plaatsten wij onze bestelling.
Drankjes werden naar onze tafel gebracht.
Wij hoefden niet lang te wachten.
Alles ging best vlot.

Wij zagen dat het goed was.

Tussen de diverse bubbels was voldoende afstand.
Vanop die afstand zagen we dat
elke bubbel uit zijn dak ging.
Niemand voelde zich geroepen
uit zijn bubbel te breken.
Iedereen hield zijn mondmasker op.

Wij zagen dat het goed was.

Maar toen kwam die beslissing van de regering.
Indoor van 200 naar 100.
Outdoor van 400 naar 200.
Geen verdubbeling.
Wel halvering.

Wij begrepen het niet.

Volle vliegtuigen.
Iedereen naar zee.
Met zijn allen op café.
Doe maar op.
Maar concerten? Ho maar.
Dat moest dringend ingeperkt worden.

Wij begrepen het niet.
Wij begrijpen het niet.

Een concert?
Een theater?
Een film?
Een dansvoorstelling?
Het kan.

Ik heb het gezien.

Politici zien het niet.
Politici begrijpen het niet.
Politici zijn ziende blind.
De culturele sector kreunt.
Wankelt op zijn benen.
Vele huizen binnen de sector ziet het zwart voor de ogen.
Overleven wordt moeilijker.
Toch blijft het oorverdovend stil.

Vreemd.
Vreemd.
Vreemd.
Vr …

En oh ja,
Is er toevallig een minister van cultuur in de zaal?
Of is die te druk doende met het uitschrijven van het Vlaamse canon?

Kunnen wij een voltijdse minister van cultuur hebben in deze tijden?
Niet iemand die bijklust.
Wel iemand die geeft om deze sector.
Wel iemand die in deze tijden een helder beleid voert.
Wel iemand die beseft dat steun en begeleidende maatregelen hoogstnodig zijn.

Want nu is die er niet.
Nu blijft een volledige sector in de kou staan.