Beste Brecht,
Ik zat in de keuken. Ik was bezig met een kruiswoordraadsel. Mijn dagelijkse hersengymnastiek. Ik ben de vijftig voorbij. Ik wil datgene wat ik nog heb alert houden. Ik wil datgene wat reeds slaapt terug wakker maken. Dat is één van mijn bezorgdheden. Die bezorgdheden nemen toe met het ouder worden. Dat is mijn lot. Het lot dat ik deel met andere vijftigjarigen. Toch wil ik u niet onderhouden over mijn verouderingsproces. Dat wil ik niet met u delen. Het is slechts bedoeld als inleiding op deze brief. Zoals ik reeds zei, ik was bezig met een kruiswoordraadsel. Tot dat ene moment waarop iets mijn aandacht trok. Ik hoorde iets. Muziek. Slechts enkele seconden. Ik keek om mij heen. Ik zag dat mijn vrouw een filmpje aan het zien was. Uw filmpje. Daarin wou u de kijker attent maken op uw binnenkort te verschijnen debuutsingle. Wat mij betreft, was uw missie geslaagd. U had mijn aandacht. Dat zesletterwoord voor muurbekleding moest even wachten. Het kruiswoordraadsel ging aan de kant. Vele malen keek ik naar dat filmpje. U had mijn nieuwsgierigheid gewekt. Ik keek uit naar de release van uw eerste single.
Die laatste vrijdag van februari was het dan zover. Die vrijdagmorgen luisterde ik een eerste keer. Naar de integrale versie. Ik was op mijn werk. Dat zijn niet altijd de beste omstandigheden. Toch gebeurde datgene wat moet gebeuren bij goede muziek. Bij uitstekende muziek. Ik begon spontaan te glimlachen. De gedachte aan het werk was plots ver weg. Het leek wel alsof die vrijdagmorgen het weekend reeds begonnen was. Ik glimlachte niet enkel. Er gebeurde meer. Ik ging rechtop staan. Duwde mijn bureaustoel achteruit. Ik nam de luchtgitaar ter hand. Ik begon op die kleine oppervlakte aan mijn bureau te springen. Te dansen. Ik zou voorwaar een goede figurant geweest zijn in de bijhorende videoclip. Na die eerste maal luisterde ik nog eens. En nog eens. En nog eens. Ik had kunnen blijven doorgaan. Het zou nooit vervelen. Alleen, er moest nog gewerkt worden. Ik ging dus weer zitten. Rustig. Zoals het hoort.
Vrijdag was het lekker geweest. Op mijn werk had ik een feestje gehad. U was de aanstichter. Ik stelde mij de vraag of hetzelfde effect kon bereikt worden op een maandag. Een maandag ligt wat moeilijker. Het begin van een werkweek. Dan kan een mens al eens wat norser zijn. Wat minder vrolijk. Daarom nam ik de proef op de som. Ik deed wat ik vrijdag deed. Ik luisterde naar uw debuutsingle. Hetzelfde gebeurde. Ik begon te glimlachen. Alweer. U maakte van mij een vrolijke jongen. Niet enkel op vrijdag. Niet enkel op maandag. Op elke dag van de week keek ik met een stralende glimlach de wereld tegemoet. Want elke morgen begon met uw single. Ik had op die week een nieuw ritueel gevonden. The road to happiness, zo zou die weg kunnen genoemd worden.
In die debuutsingle kijkt u om u heen. U kijkt en neemt waar. U ziet dat vele vrienden zich settelen. Die vrienden gaan samenwonen. Gaan huwen en beginnen aan kindjes. U zelf lijkt ter plaatse te trappelen. U lijkt niet vooruit te gaan. U zou wanhopig kunnen worden. Toch doet u dat niet. Want u hebt een droom. Een droom, die u ooit hoopt te realiseren. Die hoop hebt u weten te vertalen naar uw debuutsingle. Als luisteraar voel ik die hoopvolle warmte. Ik geloof u als u zegt en zingt dat alles uiteindelijk op zijn pootjes zal vallen. Als wij maar voldoende ver vooruit kijken. Dan kan het geluk ons toelachen. Jawel, in uw single hoor ik enig optimisme. Optimisme over de toekomst.
U doet mij niet enkel vooruitkijken. Ik kijk ook achterom. Naar wat in het verleden ligt. Het geluid van uw single doet mij denken aan Oasis. Aan Noel Gallagher’s High Flying Birds. Van die referenties word ik blij. Een zeker nostalgisch gevoel sluipt in mij. Ik weet niet of het aan mijn leeftijd ligt maar ik kan mij nogal wentelen in die nostalgie. Ik sta mij toe dat gevoel te omarmen. Niet met de remmen op. Wel in volle overgave. Uw single koppelt enig optimisme aan een zekere nostalgie. Van die koppeling kan ik enkel maar blij worden.
Uw liefde voor de betere muziek schemert ook door in uw keuze voor degene die uw single mocht masteren. U koos voor Brian Lucey. Die man werkte reeds samen met Royal Blood, Triggerfinger, Black Keys, Bombino, Marilyn Manson, The Kills, … En nu dus ook met Bun. Heel misschien kan Brian Lucey in de toekomst uw naam toevoegen aan zijn overzichtslijstje. Zijn lijstje van internationale sterren (te vinden op zijn site) met wie hij ooit samenwerkte. Want dat is wat ik u wens. Ik wens u die grote doorbraak. Dat grote succes. Ik wens u vele podia. Kleine podia. Grote podia. Nationale podia. Internationale podia. Ik wens u een ruim publiek. Vol van overtuigde fans. Ik wens u boordevol inspiratie. Om zo te kunnen blijven doorgaan. Tot ver voorbij de pensioengerechtigde leeftijd. Dat alles wens ik u. Misschien niet onmiddellijk. Wel in de nabije of iets verdere toekomst. Net voorbij dat hoekje. Around the corner.
Beste Brecht. Ik wens u het allerbeste.
Met vriendelijke groeten.
Reactie plaatsen
Reacties