Uitgelezen (uitgeprobeerd): Nog eenvoudiger met 4 ingrediënten, 2. Brief aan Pascale Naessens.

Beste Pascale,

Vorige maand ontving ik in mijn mailbox de boekennieuwsbrief van NRC. In die nieuwsbrief koos de redactie de vijftig beste kookboeken. Ik ging onmiddellijk kijken. Want één ding wist ik zeker. In dat overzicht zou ik uw naam vinden. In die lijst moest één van uw boeken staan. Daarvan was ik overtuigd. Geen enkele twijfel daarover. Groot was dan ook mijn verbazing te moeten vaststellen dat u in deze lijst ontbrak. Onrechtvaardig, dat meende ik. Volledig ten onrechte, dat dacht ik. Ik meende te moeten reageren op die vergetelheid. Wat dat was het, een vergetelheid. Ik ging voor mijn computer zitten. Ik sloeg het klavier aan. Want ik wilde u een brief schrijven. Als troost. Als pleister op de wonde. In die brief mag u een rechtzetting lezen van die vergetelheid.

Ik ben een fan van uw boeken. Laat daarover geen enkel misverstand bestaan. Ik prijs uw boeken aan. Aan iedereen die het wil horen. Zelfs aan degenen die het niet willen horen. Toch is er die ene maar. Zo is het altijd. Er is steeds weer die ene maar. Zelfs als het uw boeken betreft. Mijn enthousiasme voor uw boeken kent een vast verloop. Bij het verschijnen van één uw boeken ben ik elke keer weer dolenthousiast. Onmiddellijk koop ik het boek. Onmiddellijk ga ik aan de slag. Maar dan gebeurt dat eigenaardige. Dat vreemde. Mijn enthousiasme slinkt. Ik raak het spoor bijster. Ik verdwaal. Ik wijk af. Hoe langer hoe meer blijven uw boeken gesloten. Ik verval in slechte gewoontes. Ik kook op automatische piloot. Ik kook zonder goesting. Ik kook omdat het moet. Koken wordt saai. Eten wordt vervelend.

Maar dan is er weer dat nieuwe boek. Nog eenvoudiger met vier ingrediënten, deel 2. Ik kruip uit dat donkere dal. Dat dal waarin gegeten wordt omdat het nu eenmaal moet. Mijn enthousiasme piekt. Omdat ik weet dat ik in uw nieuwste boek opnieuw die goesting zal vinden. Opnieuw die liefde zal vinden. Ik ga opnieuw aan de slag. Ik kies mijn recepten. Uw eenvoudige recepten. Uw recepten waarvoor het niet noodzakelijk is een topchef te zijn. Iedereen kan het. Zelfs ik.

Ik ga aan de slag met uw nieuwste boek. Veel heb ik niet nodig. Slechts vier ingrediënten. Met die vier ingrediënten kan het goochelen beginnen. Want dat is wat telkens weer gebeurt. Via uw eenvoudige aanwijzingen slaag ik er telkens weer in die prachtige foto uit uw boek op een bijna gelijkaardige wijze te transformeren naar onze borden. Telkens weer sta ik verstomd. Want telkens weer lukt het mij. U maakt van mij een culinaire goochelaar. U doet mij schitteren.

Alles gaat vlotjes. Geen stress. Geen angstzweet. Binnen een aanvaardbare tijd kunnen wij aan tafel. Dan gebeurt wat voordien niet gebeurde. Wij nemen onze tijd. Wij genieten. Onze maaltijd wordt een belevenis. Een avontuur. Een ontdekkingstocht. Uw overheerlijke gerechten houden ons aan tafel. Wij willen niet vluchten. Integendeel. Wij proeven. Wij smaken. Aan tafel beseffen wij pas dat wij steeds weer datgene vergaten waarrond eten eigenlijk draait. Tijd. Plezier. Eten moet niet als een verplichting gezien worden. Eten moet niet iets zijn dat snelsnel moet afgehaspeld worden. Eten moet een feest zijn. U levert niet enkel de ingrediënten voor de maaltijd. U levert net zo goed de ingrediënten voor het feest. Dat te mogen ervaren, is een verademing. Uw boek is dus niet enkel een kookboek. Uw boek is evengoed een leefboek. Het brengt rust. Rust waarnaar we toch allemaal op zoek zijn.

Entrecote met knolselder en tomaten-mosterdsausje. Kip met gekaramelliseerde ui en gember. Spaghetti van spitskool met tomaten en olijven. Omelet met nori, krab en foreleitjes. Al deze dingen geprobeerd. Al deze dingen gelukt. Ik mocht de wijsheid van Kamiel Spiessens aan den lijve ondervinden. Ik mocht ondervinden dat het niet moeilijk is. Dat het gemakkelijk is.

Wij hebben uw boek gekocht. Opnieuw zitten wij op culinaire hoogtes. Wij klimmen uit het dal en bereiken die culinaire bergtoppen. Waar het heerlijk vertoeven is. Deze dagen gaan wij aan tafel. In al die gerechten proeven wij liefde. Warmte. Genegenheid. Zin in het leven. Wij zitten aan tafel en kijken elkaar aan. Wij kunnen enkel lachen. Lachen van puur geluk. Omdat wij ervaren dat eten meer dan alles een gevoel is. U maakt ons daarvan bewust. Dat vernieuwde bewustzijn doet ons glimlachen.

Ik kan u slechts één ding vragen. Blijf boeken schrijven. Zodat u ons steeds kan terugvoeren naar dat enige pad. Dat juiste pad. Zodat u ons kan behoeden ooit nog te verdwalen. Blijf boeken schrijven. Zodat u de verloren schapen terug kan leiden naar de stal. Want dat is wat ik wil, ik wil terugkeren. Een mensenleven kan best wel hectisch zijn. De nodige tijd nemen voor de juiste dingen kan er dan al eens bij inschieten. Omdat wij een ongelooflijke haast hebben. Omdat wij moeten springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. Uw nieuwste boek is opnieuw een stopplaats. Een plaats waar de tijd wordt stopgezet. Een plaats waar minuten en seconden van geen tel zijn. Een plaats waar slechts één ding telt. Dat ene ding zijn de mensen die aan tafel gaan. Dat is het enige. Meer niet.

Beste Pascale. Voor uw nieuwste boek wil ik u danken. Voor al die recepten wil ik u danken. Maar bovenal wil ik u danken voor die heerlijke momenten. Want van die momenten genieten wij. Lang.  Uitbundig.  Intens.

Met vriendelijke groeten.