Beste Johan,
In het moment zijn. Aanwezig zijn. In het nu zijn. Vorige zaterdag was best grappig. Mijn vrouw en ik waren aan het praten toen ik plots ging nadenken over de brief die ik u zou schrijven. In mijn hoofd zocht ik naar een juiste inleiding. Een brief moet de juiste toegangspoort vinden. Eens die toegangspoort gevonden, gaat het schrijven van de brief als vanzelf. Ik onderzocht vele mogelijkheden. Tot mijn vrouw zei dat ik blijkbaar ergens anders was. Dat ik blijkbaar ergens anders vertoefde. Die opmerking bracht mij terug in het moment. Ik was opnieuw aanwezig. Ik ondervond aan den lijve dat het niet vanzelfsprekend is om in het nu te zijn. Toch vond ik in mijn tijdelijke afwezigheid één troost. Ik had mijn toegangspoortje gevonden. Johan Cruijff wist het al. Elk nadeel heb zijn voordeel.
In De Standaard Weekblad las ik over Aanwezig, uw nieuwste podcast. De krant achtte uw podcast tipwaardig genoeg om deze op te nemen in zijn cultuurtips. Mijn interesse was gewekt. Ik ging luisteren. Wat ik daar hoorde, heeft mij blij gemaakt. Wat ik daar hoorde, heeft mij diep geraakt. Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik voor de laatste twee zinnen inspiratie vond in Liefde voor muziek van Raymond Van Het Groenewoud. Soms is het goed leentjebuur te gaan spelen bij de grote meesters.
In uw podcast vraagt u zich af waarom wij overal zijn behalve hier. U vraagt zich af wat er nodig is om aanwezig te zijn in het leven. U vraagt zich af wat er nodig is om maximaal in het hier en nu te kruipen. Ik moet zeggen, die vragen spoken ook vaak door mijn hoofd. Omdat ik te vaak ervaar dat mijn aandacht te snel weg is. Terwijl ik doende ben, denk ik al aan wat nog komen moet. Ik kijk al uit naar de toekomst terwijl ik vergeet wat in het heden gebeurt. Waardoor ik dingen mis. Waardoor ik de schoonheid van het moment mis. Antwoorden op die vragen heb ik nog niet gevonden. Net als u wens ik antwoorden.
Om die antwoorden te vinden, nodigt u gasten uit. Die gasten vertellen hoe zij omgaan met die eeuwigdurende strijd. Want, jawel, ook zij ervaren moeilijkheden bij het aanwezig zijn. Het worden heerlijke gesprekken. Gesprekken die blijven doorgaan tot u of uw gesprekspartner wordt opgebeld. Want dan wordt het ritme van het gesprek verstoord. De aandacht verschuift naar een andere dimensie. Weg is de magie. Dat ene telefoontje betekent onverbiddelijk het einde van het gesprek. Het einde van de aflevering.
Het moment bepaalt het gesprek. Het voelt alsof er geen grondige voorbereiding gebeurd is. Dat is helemaal geen kritiek. Want net op die manier voelt het gesprek natuurlijk aan. Die keuze heeft tot gevolg dat er kleine stiltes vallen. Die storen evenwel niet. Integendeel. Die stiltes zijn noodzakelijk om alert te blijven. Om de aandacht scherp te houden. Ondanks die kleine stiltes gaat het gesprek altijd door. Het gesprek bloedt nooit dood.
Om de aandacht tijdens het gehele gesprekscherp te houden, hebt u als gesprekspartner mensen gekozen die u bewondert. Dat helpt. De gesprekspartner is getriggerd om, samen met u, een antwoord te vinden op de door u gestelde vragen. U bent oprecht geïnteresseerd in de antwoorden van uw gasten. Omdat die antwoorden u kunnen helpen in uw zoektocht. Uw zoektocht die het eigenlijke beginpunt is van uw podcast. U leert van de een. De ander leert van u. Een wonderlijke wisselwerking.
U liet mij mee aan tafel schuiven bij Jeroen Leenders. Bij Nora Monsecour. Bij Tim Van Aelst. Ik kijk al uit naar de volgende ontmoetingen. Met Aaron Blommaert. Met Ine Van Wymersch. Met William Boeva. Met Emma Bale. Met Wannes Cappelle. Met … Ik hoorde al boeiende gasten. Ik kijk uit naar boeiende gasten.
Interessant om te horen is dat elk van uw gasten wel een plek of moment heeft waarop zij zeggen volledig in het moment te zitten. Dat deed mij zelf de vraag stellen of ik ook een dergelijke plek of moment heb. Dat heb ik zeker. Dat heb ik als ik een boek lees. Dat heb ik als ik naar theater ga. Dat heb ik als ik wandel. Op die momenten lijkt alles om mij heen te verdwijnen. Geen enkele afleiding. Dan is er enkel het boek. Enkel het theater. Enkel de wandeling. Dan zijn mijn momentjes. Op andere momenten kan het gebeuren dat ik de weg kwijt ben. Dat ik niet aanwezig ben. Maar dan is daar mijn vrouw. Om mij als een ervaren gids terug te brengen naar het nu. Gelukkig maar.
Beste Johan. Het was fantastisch aan uw tafel, in uw zetel of waar dan ook waar uw gesprek plaatsvindt. Ik luisterde naar grote of kleine levenswijsheden. Ik herkende mij soms in de verhalen van uw gasten. Wat nog niet gebeurde bij andere podcasts, gebeurde wel bij u. Ik moest soms lachen om de dingen die gezegd werden. Grappige dingen. Dat alleen al maakt mij tot fan van uw podcast. Bovenop die warme gesprekken uiteraard. U slaagt er in mij in het moment te houden. U slaagt er in mij aanwezig te doen blijven. Daarvoor wil ik u van ganser harte danken. Dank dus. Dank. Dank. Dank.
Met vriendelijke groeten.
Reactie plaatsen
Reacties