Beste Thibaut,
Toeval zou niet bestaan. Dat wordt gezegd. Toch durf ik te twijfelen. Omdat ik meen dat toeval mij tot u bracht. Tot uw debuutalbum. U was mij onbekend. Nooit eerder had ik van u gehoord. Nochtans, u had al wat gepresteerd. U was geen onbeschreven blad. U belandde in de finale van UrbaNice Battle of Talents van MNM. U werd in 2022 één van de winnaars van Sound Track Limburg. U werd door Zwangere Guy om samen met Chuki Beats een nummer te schrijven voor de dramareeks Putain. Ik had u dus al eerder kunnen oppikken. Ergens onderweg. Dat gebeurde evenwel niet. Tot dat ene moment. Dat moment dat ik durf te omschrijven als toeval. Want in dat ene moment botste ik op uw debuutalbum. Dan werd alles plots anders. Ik ging op zoek naar wie u bent. Naar wat u doet. Ik ging luisteren naar uw debuutalbum. Naar Sincerely, Sevens.
Ik had geen voorkennis. Ik wist helemaal niks. Dat ik u niet kende, schreef ik reeds. Dat ik bijgevolg niet wist welke muziek u precies maakte, kan misschien wel mijn redding geweest zijn. Uw muziek wordt omschreven als indie-soul, neo-soul en jazz. Dan gaan bij mij allerlei alarmlichtjes knipperen. Die muziek ligt buiten mijn comfortzone. De afstand tussen mij en uw muziek is te groot. Pogingen om die afstand te overbruggen brachten tot nu geen soelaas. Meestal laat ik dus die muziekstijl aan mij passeren. Deze keer niet. Geen voorkennis hoeft helemaal geen nadeel te zijn. Dat zou blijken.
Want ik ging luisteren. Zonder enige vooringenomenheid. Totaal onbevangen. Ik stelde mij open. Ik was benieuwd naar wat ik te horen zou krijgen. Wat ik te horen kreeg, kwam binnen als een mokerslag. Uw stem sloeg mij bijna knock-out. Ik hapte naar adem. Als mij zou gevraagd worden te omschrijven hoe engelengezang zou klinken, ik zou het niet weten. Ik zou het antwoord moeten schuldig blijven. Pas toen ik uw stem hoorde, meende ik mij te kunnen verbeelden hoe engelengezang zou moeten klinken. Hemels, uiteraard. Uw stem bood mij het antwoord aan. Op een presenteerblaadje. Uw stem is buitengewoon. Uw stem is fenomenaal.
Die stem was de reden waarom ik uw huis wou binnenstappen. Uw stem was de reden waarom ik de deur tot uw huis nog verder openduwde. Omdat ik benieuwd was naar de verschillende kamers in uw muzikale huis. Ik wou weten hoe die verschillende kamers gedecoreerd waren. Hoe die verschillende kamers ingericht waren. Ik dwaalde dus door uw huis. Met uw stem als mijn gids. In uw huis voelde ik mij comfortabel. Voelde ik mij welkom. Ik wou niet meteen weg. Integendeel. Ik bezocht alle kamers. Om mij dan even neer te zetten. Om dan aan een nieuwe verkenningstocht te beginnen. Terwijl ik in uw huis verbleef, overviel mij een zekere melancholie. Een zekere weemoed. Uw stem had mij al de sleutel gegeven van uw huis. De sfeer van uw muziek bood mij een reservesleutel. Die sleutels hield ik dicht bij mij. Want ik wil ze niet kwijt. Ik wil nog terugkeren. Ik wil nog vaak terugkeren.
Ik weet niet of uw huis uniek is. In muziekbladen wordt verwezen naar James Blake. Naar Frank Ocean. Naar José James. Zij zouden gelijkaardige huizen ontworpen hebben. Ik kan het niet zeggen. Voorlopig heb ik enkel uw huis verkend. U bouwde uw huis met strijkers. Met blazers. Met bas. Met gitaar. Zachtjes legde u alles op elkaar. Zachtjes weefde u alles door elkaar. Tot één consistent geheel. Tot één solide geheel. U lijkt de perfecte architect. U lijkt de perfecte bouwmeester. Alles staat op de juiste plek. In de juiste hoeveelheid. Niks is te veel. Niks is te weinig. Perfectie, dat is wat u weet te bereiken.
Dromerig. Ingetogen. Zwoel. Intiem. Meeslepend. Dat is wat ik voel. Ik besef, dat alles draagt in zich de mogelijkheid om weg te zweven. In dat wegzweven zou de muziek kunnen gedegradeerd worden tot muzikaal behang. Tot achtergrond. Tot ruis. Toch gebeurt dat niet. Uw muziek is te sterk. Te krachtig. Ik dommel niet in. Integendeel. Stil genietend luister ik. Stil genietend neem ik uw muziek in mij op. Ik laat mij vollopen met uw muziek. Uw muziek verwaait niet maar nestelt zich diep in mij. Ik word geraakt. Diep geraakt. Dit is heerlijk. Dit is wondermooi.
Beste Thibaut. Bij toeval kwam ik uit bij uw debuutalbum. Dat toeval omarm ik nu. Omdat het mij intense schoonheid bracht. Daarnaar te mogen blijven terugkeren voelt als een voorrecht. Dat is dan ook wat ik doe. Ik keer terug. Het lijkt en voelt alsof ik het perfecte vakantiehuisje gevonden heb. Waar ik kan rusten. Waar ik kan genieten. Waar ik achterover kan leunen en denken: het komt goed, alles komt goed. Voor dat alles wil ik u danken. Van ganser harte. Dank dus. Dank. Dank. Dank.
Met vriendelijke groeten.
Reactie plaatsen
Reacties