Beste Arne,
Beste Fady,
Beste Isaiah,
Beste Roderick,
Beste Siebe,
Ik zou een brief gaan schrijven aan de uitbaters van Tia Maria. Een gelato bar in Oostende. Bij toeval was ik daar één van de voorbije weekends binnengestapt. In die brief zou ik het hebben over die onmetelijke gastvrijheid. Over die chaotische gezelligheid. Over die inrichting die mij een perfecte vertaling leek van de levensfilosofie van de uitbaters: samenleven in diversiteit. In die brief zou ik het hebben over die uitzonderlijk goede gemberthee. Over de koffies en ijscoupes, waarvoor ik in de toekomst nog zou terugkeren. Over al die dingen zou ik schrijven in mijn brief. Helaas, die brief zal er nooit komen. Want na mijn bezoekje gebeurde iets anders.
Vorige week kreeg ik op mijn Instagram de korte mededeling dat Sonders the band mij volgde. Vaak laat ik dergelijke mededelingen passeren. Zonder verder gevolg. Deze keer was het anders. Ik ging op onderzoek. Omdat ik wou weten wie u werkelijk was. U zou kunnen zeggen dat ik nieuwsgierig was. Dat zal ik niet ontkennen. Dat is zo. Nieuwsgierigheid is de motor die mij vaak tot schitterende ontdekkingen brengt.
Mijn ontdekkingsreis op het wereldwijde internet leerde mij dat u ‘gestationeerd’ bent in Gent. Gent is uw uitvalsbasis. Meteen hadden we een band. Een klik. U bent van Gent. Ik ben van Gent. Het feit dat u Gentenaar bent, zou al kunnen volstaan om uw bestaan als muziekband goedkeurend en enthousiast toe te juichen. U zal evenwel begrijpen dat voor een muziekband enkel uw afkomst onvoldoende kan zijn om beoordeeld te worden. Een muziekband dient beoordeeld te worden op zijn reden van bestaan. Op zijn corebusiness. De muziek. Dat was dan ook mijn volgende stap. Ik ging luisteren.
In 2023 bracht u een eerste single uit. Gevolgd door een tweede single in 2025. Bovendien las ik dat u begin april een eerste EP zou uitbrengen. Dat was en is heel kort samengevat uw muzikale curriculum. Het maakte onze kennismaking bijzonder kort. Bijzonder bondig. Ik hoefde mij niet doorheen een lange songlijst te ploegen. Twee liedjes, dat was het. Het kon dus snel gaan. Tussen de spreekwoordelijke soep en de even spreekwoordelijke patatten. Dat is niet wat ik deed. Omdat ik bij de eerste luisterbeurt meteen begreep dat uw muziek aandacht vraagt. Aandacht opeist. Uw muziek verdraagt geen afleiding. Uw muziek verdraagt niet gedegradeerd te worden tot slechts achtergrond. Want als dat wel zou gebeuren, zou de schoonheid van uw muziek aan mij voorbijgaan. Daarom plaatste ik uw muziek op de voorgrond. Ik liet alles vallen. Uw muziek en ik, dat was het enige dat bestond op het moment van onze eerste kennismaking.
Ik laat mij meedrijven op uw muziek. Waarbij die stem mijn warme gids is. Het is die stem die mij dwingt niet los te laten. Die mij vraagt te blijven volgen. Ik ben een volgzame jongen. Altijd al geweest. Ik laat dus niet los. Ik blijf volgen. Ik blijf die twee songs draaien. Na elkaar. Het gaat niet vervelen. Integendeel. De schoonheid, mij door de muzikale inkleuring en prachtige stem op een presenteerblaadje aangeboden, dringt dieper tot mij door. Dit is heerlijk. Dit is prachtig.
Alhoewel ik besef dat de tijd vliegt, wil ik die tijd toch een duwtje geven. Zodat het wat sneller april wordt. Zodat ik eindelijk uw debuut EP kan gaan beluisteren. Uw twee eerste singles volstaan niet meer. Ik wil meer. Veel meer. Eén ding kan ik nu al bijna met zekerheid zeggen. Als die eerste twee singles een voorsmaakje zijn van wat zal volgen, wordt wat zal volgen een knaller. Een knaller van muzikale schoonheid. Een aaneenschakeling van muzikale pareltjes.
Beste Arne. Beste Fady. Beste Isaiah. Beste Roderick. Beste Siebe. Via een bescheiden berichtje op Instagram gaf u mij de mogelijkheid u en uw muziek te ontdekken. Uw wonderlijke muziek. Uw betoverende muziek. Uw bedwelmende muziek. Daarvoor kan ik alleen maar dankbaar zijn. Dank dus. Dank. Dank. Dank.
Met vriendelijke groeten.

Reactie plaatsen
Reacties
Prachtige brief, ik zou het niet beter en mooier kunnen verwoorden.
Eveneens een super Sonders-fan!