Beste Katrien,
Het begon met Drugs dus, het programma van Otto-Jan Ham. Op Canvas. In dat programma maakte ik kennis met hoogleraar neuropsychofarmacologie David Nutt. In de eerste aflevering vertelt de hoogleraar over een risico evaluatie naar de schadelijkheid van verschillende drugs, waaronder ook alcohol. De drugs werden gerangschikt naar schadelijkheid. Die rangschikking is bepaald op basis van de driedeling: hoe giftig is het middel, hoe verslavend is het en wat is de sociale schade op persoonlijk vlak en op de samenleving in zijn geheel. Op de schaal van totale schadelijkheid scoort alcohol relatief hoog, na crack en heroïne. Verrassend hierbij is dat de legale drug alcohol door de experts als schadelijker wordt beoordeeld dan veel van de beoordeelde illegale drugs. Op internet las ik dat het Nederlandse Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu eveneens een dergelijke evaluatie uitvoerde. De scores van het Nederlandse expertpanel komen goed overeen met de eerdere bevindingen van de Britse experts. Ik knipperde met de ogen. Ik was met verstomming geslagen.
Dan kwam Voorbij de schaamte. Een programma waarin u praat met mensen die lange tijd geworsteld hebben met een alcoholverslaving. Vijf getuigen vertellen openhartig over hun strijd met alcohol. Over de invloed van alcohol op hun persoonlijke leven. Over de invloed van alcohol op het leven van anderen. In die getuigenissen word ik geraakt door de eerlijkheid van de getuigen. Zij houden niks voor zich. Alles is of lijkt bespreekbaar.
Elk van de getuigen vertelt over hun leven met alcohol. Een leven waarin alcohol een goede vriend is. De beste vriend is. Elk vertelt over de omstandigheden waarin alcohol een vanzelfsprekendheid wordt in hun leven. Elk vertelt over het moment dat zij bij zichzelf erkenden dat alcohol een probleem was. Een verslaving. Elk vertelt over hun route naar een leven zonder alcohol. Een route met obstakels. Een route waarbij heel af en toe op de pechstrook diende geparkeerd te worden. Om dan toch weer verder te gaan. Samen met de getuigen volg ik de weg van een leven met alcohol naar een leven zonder alcohol. Ik bewonder hun moed. Ik bewonder hun openheid. Ik bewonder hun volhouden. Ik bewonder hun hernieuwde zin in het leven. Ik bewonder hun eerlijkheid.
Hun verhalen dwingen mij in de spiegel te kijken. Dwingen mij achterom te kijken. In dat achterom kijken bots ik op periodes waarin mijn relatie met alcohol moeilijk was. Periodes waarin alcohol ook een goede vriend was. Periodes waarin alcohol altijd aanwezig was. Soms zelfs al te overvloedig. Toen stelde ik mij weinig of geen vragen. Ik was jong. Nu is het anders. Uw programma stelt mij nu de vragen die ik vroeger niet stelde. Uw programma stelt mij de vraag in welke mate ik alcohol nodig had of heb. Bij het zoeken naar een antwoord heb ik alcohol geschrapt. Ik begon aan Tournée Minérale. Ik breide een verlengstuk aan mijn Tournée. Waarbij ik dat verlengstuk niet beperk in tijd. Het kan maanden duren. Het kan jaren duren. Misschien kan het wel blijven duren. Ik zoek nog.
Uw programma doet mij kijken naar de manier waarop de maatschappij met alcohol omgaat. Het is alomtegenwoordig. Het is algemeen aanvaard. Als het dan verkeerd loopt, wordt de alcoholverslaafde met de vinger gewezen. Want wij hebben alles onder controle. Wij hoeven niet beschaamd te zijn. De verslaafde moet beschaamd zijn. Want hij of zij is de sukkelaar. Want hij of zij is de zwakkeling. Maar misschien moeten wij het omdraaien. Misschien moet de samenleving beschaamd zijn. De samenleving waarin alcohol ongelimiteerd gepromoot wordt. In stadions. Op televisie. In de publieke ruimte. Misschien moet de samenleving beschaamd zijn over haar laisser-fairehouding tegenover alcohol. Waarom geen reclameverbod op alcohol? Waarom geen nultolerantie tegenover alcohol in het verkeer? Waarom de leeftijd om alcohol te mogen drinken niet op 18 jaar brengen?
Ik keek naar de getuigen. Ik luisterde naar de getuigen. Ik zag mooie mensen. Ik zag pure mensen. Mensen die bij zichzelf erkenden een alcoholprobleem te hebben. Mensen die de strijd aangingen met alcohol. Mensen die besloten die strijd niet weg te steken. Niet te verbergen. Niet geheim te houden. Mensen die besloten die strijd publiek te maken. Te delen. Omdat zij oprecht menen niet beschaamd te hoeven zijn. Omdat zij oprecht menen fier te mogen zijn op de geleverde strijd. Mensen die ons uitnodigen voorbij de schaamte te kijken. Die ons uitnodigden naar de mens zelf te kijken. Naar hun persoonlijke demonen. Naar hun persoonlijke verhaal. Mensen die ons uitnodigen om daarin begrip te vinden. Geen beschuldigende vingertjes dus. Wel armen. Open armen.
Beste Katrien. Uw programma heeft dingen in gang gezet. Het deed mij nadenken over onze omgang met alcohol. Het deed mij nadenken over mijn omgang met alcohol. Ik zoek naar antwoorden. Antwoorden op de vraag op welke manier ik in de toekomst met alcohol zal omgaan. Uw programma stelde mij de vraag of een totale verbanning van alcohol uit mijn leven een optie is. Niet omdat ik een probleem heb met alcohol. Wel omdat ik, zoals Veerle zei, die vrijheid wil. Die totale vrijheid. Ik ben dus nog zoekende. Maar ik ben enorm blij dat ik die zoektocht begonnen ben. Dankzij uw programma. Dank dus. Dank. Dank. Dank.
Met vriendelijke groeten.
Reactie plaatsen
Reacties