Beste Kris,
Van Gods wegen wordt wel eens gezegd dat deze ondoorgrondelijk zouden zijn. Dat zou goed kunnen. Alleen, ik weet het niet. Meer nog, ik heb die wegen al lang verlaten. Die wegen zijn niet meer terug te vinden op mijn persoonlijke gps. Ik zoek mijn eigen weg. Los van goddelijkheden of andere heilige creaturen. Heel anders dan die goddelijke wegen zijn de wegen van de muziek. Die wegen zijn makkelijker te volgen. Eigen voorkeuren bepalen de richting. Dat maakt verdwalen moeilijker. Toch gebeurt het. Waardoor we op onontgonnen terrein uitkomen. Dat zou als vervelend kunnen beschouwd worden. Maar dat is het niet. Dat is het helemaal niet. Want zo arriveren wij vaak bij aangename verrassingen. Zoals onlangs. Toen ik arriveerde bij Woodsmith Jr.
U was mij onbekend. Nooit eerder had ik van u gehoord. Ik had dus makkelijk aan u kunnen voorbijgaan. Dat gebeurde niet. Ik bleef hangen bij u. Ik ging luisteren naar uw debuutalbum, Hidden tales. Dit was goed, dacht ik bij de eerste luisterbeurt. Dit was verdomd goed, dacht ik bij de volgende luisterbeurten.
Uw muziek doet iets met mij. Het maakt mij rustig. Beter dan de beste relaxatietherapie. Ik hoor uw stem en een niet te peilen rust valt over mij. Ik leun achterover. Ik denk aan niets. Het wordt stil in mijn hoofd. Enkel uw stem dringt tot mij door. Enkel uw gitaar. Ik pik de kleine accenten op. De mondharmonica van Steven De Bruyn. De drums van Mario Goossens. De contrabas van Jasper Hautekiet. De dobro van Gijs Hollebosch. De backing vocals van Fiona Brown. Al die elementen komen samen in een heerlijk, bijna uniek geluid.
Ik hoor folk. Blues. Country. Bluegrass. Uw ene grootvader was schrijnwerker. Uw andere grootvader was ijzersmid. Die ambachten lijken in uw bloed te zitten. Want als een volleerde schrijnwerker of ijzersmid zet u die verschillende stijlen aan elkaar. U klopt. U smeedt. Tot u de juiste klank vindt. Tot u de juiste stijl vindt. De klank en de stijl waarbinnen u uw verhalen kan vertellen. Verhalen over verlies. Over liefde. Over zelfreflectie. U nodigt ons uit aan te schuiven en ons open te stellen. Om samen met u mee doorheen uw verhalen te wandelen.
De dagen kleuren donker. Ik vertrek naar het werk als het donker is. Ik kom thuis als het donker is. Op die donkere dagen durf ik wel eens te verlangen naar een haardvuur. Dat verlangen kan niet ingevuld worden. In mijn huis ontbreekt een haardvuur. Sinds ik uw album hoorde, heb ik een waardig alternatief. In uw muziek hoor ik het haardvuur knetteren. In uw muziek hoor ik het haardvuur knisperen. Ik luister naar uw muziek en het wordt warm in huis. Alsof u over mij heen een warm fleecedekentje uitspreidt. Ik hoor het haardvuur. Ik voel het dekentje.
Zoals ik eerder schreef, was u mij onbekend. Toch spring ik bij die eerste luisterbeurt op. Herkenning doet mij rechtop veren. Ik hoor u Our daily reminders van Zita Swoon coveren. U kan het onmogelijk weten. Stef Kamil Carlens is één van mijn muzikale helden. Zijn nummers beschouw ik als bijna onaantastbaar. Zijn nummers kunnen enkel door hem gebracht worden. U doet mij begrijpen dat uitzonderingen mogelijk moeten zijn. U doet het nummer alle eer aan. Het wordt één van mijn favoriete nummers op het album. Naast Troubled mind, 52 Tunnels, A hidden tale en Can I only. Nu lijkt het alsof ik afbreuk doe aan de overige nummers. Dat doe ik niet. Dat doe ik geenszins. Uw album is over de volledige lijn uitmuntend goed. In die mate dat ik het durf te bestempelen als één van de beste albums van het jaar. Als één van mijn mooiste muzikale ontdekkingen van het jaar.
Beste Kris. Ik week af van de mij vertrouwde paden. Om bij u uit te komen. Ik kan mij enkel verheugen op het moment dat ik besliste dat ene zijwegeltje in te wandelen. Want ik kwam uit bij een wonderlijke ontdekking. Een ontdekking die luistert naar de naam Woodsmith Jr. Al enkele weken keer ik terug naar dat zijwegeltje. Waar ik mij neerzet. In een gemakkelijk zittend zeteltje. Ik installeer mij. Ik klik op ‘play’. Ik sluit mijn ogen. Ik geniet. Intens. Terwijl het buiten koud is, krijg ik het diep warm. Voor dat warm gevoel en die heerlijke muziek wil ik u van ganser harte danken. Dank dus. Dank. Dank. Dank.
Met vriendelijke groeten.
Reactie plaatsen
Reacties