Beste Dieter,
Beste Kevin,
Zeil je voor het eerst, dan sla je een flater. U kon deze wijze raad van Bart Kaëll in de wind slaan. Want, uiteraard, zeilen gaat u niet doen. Maar misschien kon u de waarschuwing van die andere hit ter harte nemen: al die willen te kaap’ren varen, moeten mannen met baarden zijn. U hebt dan wel geen baard, u bent een avonturier. In hart en nieren. Avonturiers laten zich niet gemakkelijk van de wijs brengen. Als dat wel zo was, zouden werelddelen nooit ontdekt zijn. Zouden werelddelen nog altijd onontgonnen zijn. U laat zich dus niet afschikken door goedbedoelde woorden. U stapt uw bootje op. Uw zelfgemaakt bootje. Met gerecycled materiaal. Uw elektrisch bootje. Op zonnepanelen. U vertrekt. U neemt afscheid van de familie. U kiest het ruime sop.
Ik moet eerlijk zeggen, die eerste momenten lijkt de onverschrokken tronie van een avonturier veraf. In uw ogen lees ik twijfel. Zelfs een klein beetje angst. Met flauwe grapjes en onzekere peptalk tracht u die twijfel en angst te negeren. Ik kijk toe en ik moet bekennen dat ik het niet zou gedurfd hebben. Ik zou opnieuw voet aan wal gezet hebben. Ik zou deze beker aan mij laten voorbijgaan. Maar u niet. U hebt een plan. U zal ons landsdeel doorkruisen. Van west naar oost. Langs Vlaamse binnenwateren. Om die uitdaging nog iets groter te maken, reist u zonder geld op zak. U zal onderweg een beroep moeten doen op de gastvrijheid. Dat zou wel eens een moeilijke kunnen worden. Dat denk ik. Terwijl ik aan die gedachte onmiddellijk toevoeg dat u hiervoor misschien wel het beste team bent. Een kapitein en een matroos, alom geliefd in Vlaanderen. Dat wordt een makkie, corrigeer ik mijzelf meteen.
Dat het geen evidente reis wordt, blijkt al meteen. Uw bootje krijgt het hard te verduren in confrontatie met die veel grotere binnenvaartschepen. De golven rollen over het dek van uw bootje. Ik had het zinkende schip meteen verlaten. Maar u niet. U blijft onvervaard. U houdt moed. Een bemanning blijft aan boord. Gaat niet meteen lopen bij de kleinste tegenslag. Zelfs als de stuurinrichting het begeeft, wordt niet aan opgeven gedacht. U gaat aan de kant. U roept een hulplijn in. Uw bootje wordt opnieuw vaarwaardig gemaakt. Mij wordt duidelijk dat uw avontuur een heuse uitdaging zal worden.
Toch is niet alles kommer en kwel. Gelukkig maar. De beslissing om geen geld mee te nemen, is een goede beslissing. U moet de baan op. U moet op zoek naar een slaapplaats. Om dat te doen, moet u doen waarin u zo goed bent. U moet mensen aanspreken. U moet een beroep doen op die gastvrijheid. Meteen wordt duidelijk dat u hierin een meester bent. Met uw natuurlijke charme vindt u de rechtstreekse lijn naar het hart van de mensen. Het hart dat onmiddellijk wordt opengezet. Wat u vraagt, wordt u gegeven. Hieraan gaan geen zware onderhandelingen vooraf. Slechts enkele woorden. Een fijn gesprek. Een simpele vraag. Wat dan volgt, is zo hartverwarmend. Wat dan volgt, doet zo deugd. Zelfs al ben ik er niet bij, ik voel die persoonlijke warmte. Ik voel die liefde. Die liefde voor mensen.
Mijn betrokkenheid is uitermate groot. Ik kijk niet enkel naar u. Ik reis met u mee. Ik nestel mij in die sympathiek samengetimmerde kajuit. Ik kijk om mij heen. Zonder mij op ook maar enige wijze te moeien. Ik blijf weg van moeilijke beslissingen. Die laat ik over aan de kapitein. Een kapitein die niet dictatoriaal regeert over zijn boot. In alle beslissingen wordt de matroos geconsulteerd. De matroos heeft een raadgevende rol. Dat is goed, denk ik. Samenwerking is de sleutel tot succes. Dat lijkt u te beseffen. Als u aan land gaat, volg ik in uw kielzog. Ik stap mee de frituur binnen. Ik stap mee de circuswagen binnen. In die gesprekken houd ik mij op de achtergrond. Ik wil niet storen. U voert het woord. De gesprekken gaan vlotjes heen en weer. Uw gesprekspartners krijgen niet enkel een bijrolletje. U staat hen toe een hoofdrol te spelen. Gelijkwaardigheid, dat is de basis van een goed gesprek. Ook dat lijkt u te beseffen.
Beste Dieter. Beste Kevin. Ik kan niet blijer zijn met dit programma. Ik kan niet blijer zijn dat dit programma op een zondag wordt uitgezonden. Ik moet zeggen, zondagavond is vaak een moeilijke avond voor mij. Op die avond kijk ik achterom naar wat geweest is. Een fijn weekend. Op die avond blik ik vooruit naar wat moet komen. Een uitdagende werkweek. Die dubbele blik maakt mij een beetje weemoedig. Een tikkeltje melancholisch. Het maakt mijn zondagavonden moeilijk. Uw programma gomt dat alles uit. U doet mij op zondagavond glimlachen. U doet mij naar bed gaan met een warm gevoel. Ik kruip in bed en val spoedig in slaap. Terwijl ik droom van een goudvis en een kapitein met zijn matroos. Voor die fijne nachtrust wil ik u graag danken. Van ganser harte. Dank dus. Dank. Dank. Dank.
Met vriendelijke groeten.
Reactie plaatsen
Reacties