Beste Eric,
Beste Geeraard,
Beste Jean-Marie,
Beste Johan,
Beste Patrick,
Beste Ralph,
De tijd vliegt snel, gebruik hem wel. Net omdat die tijd zo snel vliegt, is het goed heel regelmatig terug te kijken. Naar wat geweest is. Om de mooie momenten als herinneringen op te slaan. Dat is wat ik doe. Dat is wat ik regelmatig doe. Zo keer ik nu terug naar de Gentse Feesten. Naar donderdagavond. Ik was op weg naar het Luisterplein. Naar Kathleen Vandenhoudt en Bruno Deneckere. Maar toen gebeurde dat ene. Dat verrassende. Ik voelde mij als Paulus die op weg naar Damascus van zijn paard werd gebliksemd. Met dat ene kleine verschil. Aan mij verscheen niet Jezus. Aan mij verscheen Hideaway.
Ik passeerde langs het Sint-Baafsplein. Dat was de kortste weg. Al snel zou blijken dat de kortste weg niet onmiddellijk de snelste weg is. Ik hoorde muziek. Niet zomaar muziek. Ik hoorde muziek die mijn nieuwsgierigheid prikkelde. Die nieuwsgierigheid prikkelen kan niet elke muziek. Dat kan alleen goede muziek. Ik hield halt. Ik week af van mijn route en stapte het Sint-Baafsplein op. Ik wist niet wie stond te spelen. Een bluesband, dat begreep ik bijna meteen. Ik had info nodig. Achtergrondinformatie. Wie zou mij dat kunnen geven?
Aan de toog bij het podium zag ik iemand stevig uit de bol gaan. Ik schatte hem in als fan. Hij wist niet alleen het antwoord op mijn vraag wie die band op het podium was. Hij wist mij tevens te vertellen dat u Brugse roots had. Dat u al enkele albums had uitgebracht. Zelfs een live-album. Verrast was ik toen hij vertelde dat u al bijna veertig jaar actief was als bluesband. Mijn mond viel open. Veertig jaar op de baan en pas nu zag ik u. Er bestaan vele onrechtvaardigheden maar deze was er één van.
Ik rondde het gesprek af, bestelde een pintje en focuste mij op wat op het podium gebeurde. Ik was mij bewust van de tijd. Ik moest om kwart na acht op het Luisterplein staan. Nog enkel dat ene liedje. Dan zou ik vertrekken. Dat gebeurde evenwel niet. Het leek alsof ik vastgelijmd stond op het Sint-Baafsplein. Ik kon niet weg. Beter is het te zeggen, ik wou niet weg. Nog één liedje, dat zei ik tegen mijzelf. Die afspraak maakte ik met mijzelf. U zal het al begrepen hebben, ik schond die afspraak. Ik bleef.
Ik was in de ban van Hideaway. Ik keek om mij heen. Wat ik zag was vreugde. Ik zag lachende gezichten. Ik zag dansende koppeltjes. Intussen hoorde ik steengoede muziek. Eigen nummers, dat wist die fan mij ook te zeggen. Ik zette mijn afspraak op het Luisterplein even aan de kant. Er wordt vaak gezegd dat een mens in het hier en nu moet leven. Die gouden raadgeving bracht ik onmiddellijk in de praktijk. Ik bleef in het nu. De toekomst moest even wachten.
Het nu leek eeuwig te duren. U rekte het uit. U speelde het ene na het andere nummer. Telkenmale bleef ik staan. Telkenmale werd ik gegrepen door het swingende karakter van uw nummers. Dit was een feest, dacht ik. Een feest waarop ik te laat was gearriveerd. Dat wou ik goed maken door tot het laatste nummer te blijven. U had mij betoverd. U had mij verleid. Jawel, dat is wat muziek kan doen. Dat is wat u deed.
U speelde het laatste nummer. Ik vertrok. Maar niet voordat die fan mij zei dat u zaterdagavond op de Korenmarkt nog eens zou spelen. Verdomme, ik kan niet. Die avond moest ik naar Soundos in het Capitole. Ik kon mij voor het hoofd slaan. Ik had u eindelijk ontdekt. Ik wou u nog horen. Geen half concert. Niet enkel het einde. Ik wou alles. Een volledig concert. Van a tot z. Van alfa tot omega. Ik ging op weg naar het Luisterplein terwijl in mijn hoofd uw bandnaam bleef echoën. Hideaway. Hideaway. Hideaway.
Beste Eric. Beste Geeraard. Beste Jean-Marie. Beste Johan. Beste Patrick. Beste Ralph. Onze ontmoeting was van korte duur. Van te korte duur. Maar in die kleine tijdspanne wist u mij te overtuigen. Van uw muzikale kunnen. Ik voelde uw enthousiasme. Ik proefde uw enthousiasme. En zoals wel meer gebeurt, het proefde naar meer. Donderdagavond zou ik naar Kathleen Vandenhoudt en Bruno Deneckere gaan. Onderweg pikte ik nog een stukje verrassende schoonheid mee. Een stukje schoonheid waaraan ik met veel plezier terugdenk. Voor dat plezier wil ik u danken. Van ganser harte.
Met vriendelijke groeten.
Reactie plaatsen
Reacties