Beste Cleo,
Beste Laura,
Beste An,
Beste Kapinga,
Beste Trui,
Beste Alban,
Beste Jan,
Beste Michiel,
Beste Simon,
Vrijdag zijn de Gentse Feesten begonnen. Voor wie evenwel optimaal wenst te genieten, beginnen de Feesten al vroeger. Veel vroeger. Geslaagde Gentse Feesten vragen enig voorbereidend werk. Het programma moet vooraf doorgenomen worden. In andere omstandigheden zou het gek klinken om werken en feesten aan elkaar te linken. Toch is dat werken in deze geen opgave. Integendeel. Het lezen van het programma maakt mij nieuwsgierig. Doet mij al verlangen. Doet mij al uitkijken naar de eigenlijke feesten. Het voedt de goesting.
Stilaan kreeg mijn programma voor de Gentse Feesten vorm. Elke dag werd een plan de campagne uitgeschreven. Welke pleinen. Welke artiesten. In het volle besef dat ik mij niet in tweeën of drieën kon delen, moesten er keuzes gemaakt worden. Er moest geschrapt worden. Er moest gewikt en gewogen worden. Kiezen is verliezen, daarvan was ik mij bewust. Maar wat overbleef, leek mij uitdagend genoeg.
Zaterdag stond ik op het Luisterplein. Mijn voorbereiding had mij naar daar gebracht. Naar Bright Lights Sessions. Ik had gelezen wie er bij dit concert op het podium zou staan. Ik wist één ding, dit waren niet de minsten. Toch was ik in mijn verwachtingspatroon voorzichtig. Verschillende artiesten samenbrengen op één podium, het kan best wel tricky zijn. Ik kende evenwel de voorgeschiedenis van de Sessions niet. Ik wist niet dat u dit al eerder had gedaan. Ik wist niet dat u in de voorbije jaren in eerdere sessies songwriters had samengebracht om hen na één dag jammen met elkaars muziek het podium op te sturen. Dit was niet uw proefstuk. U was ervaren in dit experimenteren.
Dat mocht ik al snel zelf aan den lijve ondervinden. Meteen. Van bij het begin. U begon en ik wist dat het een onvergetelijke avond zou worden. Op het podium zag ik individuen staan die samen besloten hadden er een fijne avond van te maken. Niet enkel voor zichzelf maar vooral voor het publiek. Ik kon die overgave voelen. Ik kon die goesting proeven.
Terwijl ik luisterde, keek ik regelmatig om mij heen. Om te verifiëren of ik wel nog op het Luisterplein stond. Want soms dreef ik weg en voelde het alsof ik in de hemel was. De muzikale hemel. Wat u deed, was fenomenaal. Alles zat goed. Niks zat verkeerd. Iedereen leverde zijn bijdrage aan de juiste sfeer. Die sfeer deed mij glimlachen. Die sfeer maakte mij blij.
Ik kan niet zeggen wie wat zong. Ik kan niet zeggen wie wanneer zong. Ik kan enkel zeggen dat wat gezongen werd van een uitzonderlijk hoog niveau was. Ik kan enkel zeggen dat wie zong begeleid werd door de beste muzikanten. Ik hoorde overheerlijke stemmen. Ik hoorde wonderlijke klanken. Politieke strategen durven wel eens beweren dat één en één drie kan zijn. Ik moet altijd lachen met zo veel wiskundige nonsens. Die zaterdagavond zag ik evenwel dat één en één soms meer dan twee kan zijn. U leverde het bewijs. Het overtuigende bewijs.
Naarmate het einde van het concert naderde, moest ik denken aan die ene hit van Clouseau, Ik wil niet dat je weggaat. Dit mocht eeuwig blijven duren. U mocht tijdens de Gentse Feesten tien dagen lang op het podium blijven staan. Ik zou blijven kijken. Want afscheid nemen van wat mooi is, is soms te moeilijk. U bracht mij naar de essentie van muziek. Puurheid. Eerlijkheid. Schoonheid. Daarin wou ik mij blijven wentelen. Maar plots was er dan dat varkentje. Dat varkentje met een lange snuit. Toen wist ik, jawel, het verhaaltje is uit. U stopte. U nam afscheid. U ging van het podium. Ik bleef nog even staan. Nagenieten. Van een heerlijk concert. Van een muzikale verrassing.
Bright Lights Sessions, het concept was mij onbekend. Heel waarschijnlijk had ik het wel ergens eerder zien passeren. Nooit had ik er bewust bij stilgestaan. Dat zou nu niet meer gebeuren. Als ik Bright Lights Sessions ergens aangekondigd zou zien staan, zou ik meteen weten wat mij te doen staat. Ik zou gaan kijken. Daarover zou ik niet hoeven twijfelen. Want ik wil nog eens terug naar die plek waar ik zaterdagavond gedurende anderhalf uur verbleven heb. Een plek waar het ongelooflijk zalig vertoeven was. Een plek waarvan ik nu al weet dat het nergens anders op deze Gentse Feesten zal geëvenaard worden. Of misschien toch. Maar oh zo moeilijk.
Beste Cleo. Beste Laura. Beste An. Beste Kapinga. Beste Trui. Beste Alban. Beste Jan. Beste Michiel. Beste Simon. Ik wil u danken voor een fijne avond. Dank dus. Dank. Dank. Dank.
Met vriendelijke groeten.
Wim Backx
Zwijnaarde
Reactie plaatsen
Reacties