Beste Brazzmatazzers,
De nieuwjaarsreceptie van Gent? Een vaste afspraak voor mij. Een vaste afspraak die nauwelijks nog verrassingen inhoudt. Intussen ken ik de ingrediënten. Ingrediënten die die middag altijd weer tot een klein feestje doen uitgroeien. Ik spreek af met vrienden. Ik ontmoet onbekenden, die via het verbindende element van de nieuwjaarsreceptie voor heel even vrienden worden. Ik drink een pintje. Ik drink meerdere pintjes. Ik praat. Ik lach. Ik zing. Zachtjes aan word ik licht in het hoofd. Tot aan het randje. Maar nooit over dat randje. Telkens weer wordt het een vrolijke bedoening. Maar helaas, tot spijt van wie het benijdt, verrassingen zijn er niet. Dat hoeft ook niet. De nieuwjaarsreceptie op zich blijkt een succesformule te zijn. Daaraan sleutelen hoeft niet. Wat volgt is dan ook geen pleidooi voor verandering. Wat volgt is een uitgebreid dankuwel.
Want dit jaar werd ik verrast. Werd ik buitengewoon verrast. Dat gebeurde toen de band werd aangekondigd, die zou instaan voor de muzikale ondersteuning van de receptie. Zoals elk jaar wordt een band uitgenodigd die het publiek ten dans mag uitnodigen. Dit jaar was het de beurt aan u. Dit jaar was het de beurt aan Brazzmatazz. Een fusie van New Orleans funk, balkan, ska, drum & bass en zo veel meer. Zo werd u aangekondigd. Die invloeden stuurden een waarschuwing uit naar mij. Een waarschuwing die mij zei alert te zijn. Want hier zou wel eens gefeest kunnen worden. Hier zou wel eens een verschil kunnen gemaakt worden met vorige edities.
Het vermoeden van een nakend feestje werd nog versterkt door de manier waarop jullie uitgedost waren. Jullie straalden gekheid uit. Een gezonde gekheid. Een aanstekelijke gekheid. Op podiem zag ik een hele collectie aan rare zonnebrillen. Ik zag pilotenmutsen. Ik zag met glazen behangen hoeden. In deze band bleek normaliteit niet de norm te zijn. Dat is goed. Nieuwjaarswensen moeten voorbij de normaliteit kijken. U leek dat voornemen op een meer dan perfecte wijze te illustreren. Deze receptie zou niet normaal worden. Deze receptie zou anders worden.
Dat maakte de ceremoniemeester/dirigent van de band meteen duidelijk. Hier zou niet bewegingsloos gekeken worden naar het podium terwijl iedereen rustige gesprekken voerde en de muziek op het podium degradeerde tot muzikaal behang. U zou uw plek opeisen. U zou iedereen aan het bewegen krijgen. Dat zou uw belangrijkste opdracht worden. Dat was de inzet. Minder mocht het niet worden. Minder mocht het niet zijn. U ging aan het werk. Gedreven. Vol inzet.
Het wonder geschiedde. Gesprekken vielen stil. Groepjes gingen bewegen. Bewegingen, die een jury van professionele choreografen toch zou durven te omschrijven als danswegingen. U inspireerde het publiek tot een vrije dansbare interpretatie van uw muziek. Het gebeurde ook mij. Ik staakte mijn gesprekken. Ik zette deze even ‘on hold’. Ik excuseerde mij bij mijn vrienden. Ik zei hen dat eventjes niet aanwezig kon zijn. Ik had andere prioriteiten. Hier moest gedanst worden. Ik aanvaardde uw uitnodiging. Gretig. Met alle plezier.
Ik ging bewegen. Ik ging huppelen. Ik ging springen. Ik ging rennen. Ik ging van links naar rechts. Ik ging van voor naar achter. Ik maakte bokkesprongen. Ik maakte gekke capriolen. Schaamtegevoel was mij totaal vreemd. Dat hoefde ook niet. In uw muziek was geen plaats voor schaamte. Integendeel. Vrijheid. Totale vrijheid. Dat las ik in uw muziek. Dat hoorde ik in uw muziek. Ik ging all the way. Ik gaf mij over. Dit was heerlijk. Het nieuwe jaar was goed begonnen. Als dit een voorafname was van alle dagen van het nieuwe jaar, dan zou 2023 fantastisch worden. Feestelijk. Grandioos. Dat alles flitste door mijn hoofd terwijl mijn voeten de meest onnavolgbare danspasjes in elkaar zetten.
En dan. Plots. Het einde. U zweeg. Ik stopte met dansen. De nieuwjaarsreceptie was voorbij. Slechts één ding mocht ik niet vergeten. Slechts één ding kon ik niet vergeten. Brazzmatazz. U was de ultieme feestband. Omdat u wist wat een feestje nodig heeft. Omdat u wist hoe een feestje geleid moet worden. U had mij overtuigd. Meer nog, u had mij een feestje geschonken. Aan mijn vrienden moest ik nog vele dingen zeggen. Dingen die ik zou gezegd hebben. Het liep anders. Praten deed ik nauwelijks. Dansen deed ik des te meer. Ik was er niet rouwig om. Het mag eens iets anders zijn. U had mij verrast.
Beste Brazzmatazzers. U deed mij zwijgen. U deed mij dansen. In uw muziek las ik de mooiste en de meest beloftevolle nieuwjaarswensen. Nooit eerder klonken nieuwjaarswensen zo vrolijk. Voor die feestelijke vrolijkheid wil ik u danken. Van ganser harte.
Met vriendelijke groeten.
Reactie plaatsen
Reacties