Beste,
Een eetadresje in Knokke? Dat moet gemakkelijk zijn. Ontelbare mogelijkheden, dat is wat ik denk. Moeilijker wordt het als moet gekeken worden naar een lekker eetadresje. Nog moeilijker wordt het als die vraag naar kwaliteit gekoppeld wordt aan betaalbaarheid. Dan moet gewikt en gewogen worden. Dan moeten afwegingen gemaakt worden. In die zoektocht kan het dan aangewezen zijn uw oren te luisteren te leggen bij vrienden. Bij hen kan dan gehengeld worden naar tips. Dat is wat ik deed. Ik ging even rondvragen. Dat bleek een juiste zet te zijn. Ik mocht mijn zoektocht staken. Ik had een adresje. Element Brasserie & Grill. Aan het Maurice Lippensplein.
Ik belde. Om te reserveren. Ik weet dat het gevaarlijk kan zijn. Een culinaire recensie schrijven op basis van dat ene telefoontje zou al te voorbarig kunnen genoemd worden. Maar soms creëert een stem verwachtingen. Dat is wat gebeurde in dat korte telefoongesprek. In de stem aan de andere kant van de lijn hoorde ik enthousiasme. Ik hoorde gezelligheid. Het zou een fijne avond worden. Dat was de belofte die in de stem vervat zat.
Vrijdagavond. Die avond had ik een tafeltje gereserveerd. Ik meldde mij aan. Een tafeltje op het terras werd mij aangewezen. Eén ding viel mij meteen op. Stem en persoon vielen op een meer dan perfecte wijze samen. Het enthousiasme, dat ik verwachtte, zag ik live aan het werk. De gezelligheid, die ik verwachtte, zag ik net zozeer live aan het werk. In dat korte moment van het bestellen voelde ik die klik. Die klik die ontstaat als mensen op dezelfde golflengte zitten. Dat te mogen voelen is altijd een voorrecht.
Heerlijk. Tien synoniemen. Twintig synoniemen. Ik zou vele synoniemen op een rijtje kunnen zetten. Maar dan zou ik al snel de beschuldiging naar het hoofd geslingerd krijgen dat ik in herhaling val. Nochtans is herhalen dat wat ik wil doen om juist te kunnen omschrijven wat ik ervaarde toen ik mijn Ierse filet mignon aansneed en proefde. Buitengewoon. Enig. Excellent. Hemels. Magnifiek. Verrukkelijk. Uitmuntend. Zalig. Ik zou willen doorgaan. Ik meen evenwel dat het volstaat. Een goede verstaander zal begrepen hebben dat mijn ervaring extraordinair was. Bijna buitenaards. Aan mijn tafelgenoten zei ik dat deze ervaring bijna uniek was. Dit had ik nog nooit eerder meegemaakt. Mijn mes gleed door het vlees. Bijna hoefde ik niet te snijden. Het ging als vanzelf. De stukjes vlees smolten op mijn tong. Herhaling dient men te vermijden bij het schrijven van een brief. Dat schreef ik reeds. Maar ook dient men zich bij het schrijven van een brief te hoeden voor overdrijving. U zou mijn superlatieven kunnen interpreteren als een vorm van overdrijving. Dat is het evenwel niet. Het is eerder een schuchtere poging zo dicht mogelijk bij de werkelijkheid te komen. In het volle besef dat zelfs die superlatieven tekortschieten.
Vaak stelt een mens zich tevreden als het eten lekker is. Vanuit de filosofie dat het echt niet meer hoeft te zijn. Maar die gedachtegang is bij u niet van tel. U biedt meer dan enkel lekker eten. U biedt een totaalervaring. U koppelt aan de culinaire beleving een sociale beleving. U gaat voor interactie. Voorzichtig tast u af. U schat in hoe ver u kan gaan in die sociale beleving. U dringt zich niet op. De wijze waarop de klant zich wenst open te stellen bepaalt uw houding. U fluctueert tussen open en gesloten. Tussen die twee uitersten schippert u. Afhankelijk van de tegenspeler. Ik stelde mij open. U voelde dat perfect aan. Wij gingen in gesprek. In wat u zei hoorde ik de passie voor uw werk. De goesting in uw werk. Een goed gevoel, dat is wat ik overhield aan die vrijdagavond.
Soms zijn er van die momenten. Die momenten waarop alles op een perfecte wijze samenvalt. Een dergelijk moment beleefde ik bij u. Alles wat het leven aangenaam maakt, vonden wij bij u. Lekker eten. Een goed gesprek. Maar bovenal, een warme glimlach. U bood ons een heerlijke avond. Voor die fijne herinnering wil ik u van ganser harte danken. Dank dus. Dank. Dank. Dank.
Met vriendelijke groeten.
Reactie plaatsen
Reacties