Mooie liedjes: Nieuwe dromen. Brief aan Alex Roeka.

Beste Alex,

Bijna twintig jaar lang was het u gelukt om onder mijn radar te blijven.  Bijna twintig jaar lang had ik u niet opgemerkt.  Bijna twintig jaar lang ging alles wat u deed aan mij voorbij.  Dat alles veranderde in 2015.  In dat jaar stapte u mijn leven binnen.  Ik maakte kennis met Voort!, uw tiende album.  Sinds dat album wandel ik mee op uw pad.  Uw muzikale pad.  Maar paden zijn wat zij zijn.  Paden dienen om af te wijken.  Om te verdwalen en zo nieuwe horizonten te verkennen.  Dat alles weet u.  U bent een wijs man.  Wijsheid vergaard in levensjaren.  Nieuwe horizonten zijn goed.  Nieuwe horizonten zijn nodig.  Het verruimt de geest.  Tegelijk beseft u dat het goed is na lange omzwervingen thuis te komen.  Daarom brengt u af en toe een nieuw album uit.  Een album als uitnodiging even terug te keren.  Even terug op uw pad te komen.  Uw muzikale pad.

Die uitnodiging aanvaard ik telkens weer.  Met veel plezier.  Elke keer als u een album uitbrengt, keer ik heel even terug.  Om opnieuw kennis te maken met uw vakmanschap.  Want dat is wat u bent.  U bent een vakman.  U vijlt.  U schaaft.  U schrapt.  U voegt toe.  U hakt.  U slaat.  Tot u tot de essentie komt.  De essentie van wat een goede song behoort te zijn.  Een goede song moet raken.  Moet ontroeren.  Moet onder de huid kruipen.  Moet de tijd stilzetten.  Terwijl die tijd stilstaat, schrijdt enkel die goed song voort.  Sommigen zullen in hun hele carrière het geluk hebben dat één keer te kunnen bereiken.  Bij u is het anders.  U doet het niet één keer.  U doet het elke keer.  U bent de hofleverancier van goede songs.  U bent de chef-kok die op meesterlijke wijze de juiste ingrediënten samenbrengt tot een meer dan overtuigend werkstuk.  Een single.  Een album.

Dit jaar bracht u een nieuw album uit, Nieuwe dromen.  Alweer bevestigt u uw status.  Ik hoor de Nederlandse Bob Dylan.  Ik hoor de Nederlandse Leonard Cohen.  Ik hoor de Nederlandse Randy Newman.  Ik tracht hier niet te slijmen door vlotjes zomaar enkele namen rond te strooien.  Dat is geenszins mijn bedoeling.  Wel noem ik die namen omdat zij doen wat u doet.  U vertelt verhalen.  U kijkt rond.  U analyseert.  U pikt op en geeft weer.  U plaatst niet zomaar woordjes naast elkaar.  Dat doet u niet.  U reconstrueert werelden.  Werelden, die lijken voorbij te zijn.  Werelden, die u zich lijkt te herinneren.  U kijkt meer achterom dan dat u vooruitkijkt.  In dat achteromkijken laat u de nodige melancholie binnensijpelen.  U omarmt de weemoed.  In uw wereld vertoef ik graag.  Naar uw wereld keer ik graag terug.  Heel vaak ben ik uw nieuwste album binnengestapt.  Een intense warmte overspoelt mij.  Het kan vreemd klinken.  Want echt vrolijk is het niet.  Toch niet altijd.  Maar dat is goed.  Om volmaakt (of toch bijna) gelukkig te zijn, moet een mens de confrontatie aangaan met tegenspoed.  Moet hij doorheen diepe dalen ploeteren.  U biedt mij die gelegenheden.  In uw werelden kan ik dat alles vinden.  Uw geschetste tegenspoed doet mij mijn voorspoed nog intenser beleven.  Ik ben bevoorrecht.  Een bevoorrecht zondagskind. 

Wat volgt, kan misschien vreemd klinken.  Bij het luisteren naar uw nieuwste album heb ik vaak de neiging een dansje te doen.  Eerst gaan mijn voeten kriebelen.  Om dan vervolgens ritmisch te bewegen.  Ik luister, ik dans.  Dat was bij vorige albums minder of helemaal niet het geval.  Ik vraag mij af wat hiervoor de reden zou kunnen zijn.  Ik meen een reden gevonden te hebben.  Terwijl u bij vorige albums het woord boven de muziek plaatste, heb u deze nu op gelijke hoogte geplaatst.  Muziek en woord staan naast elkaar.  U hebt uw werelden niet enkel met woorden heropgebouwd.  U hebt uw werelden ook muzikaal verankerd. 

Een mens zou kunnen gaan denken dat alles wat gemakkelijker is geworden.  Dat er toegevingen werden gedaan om alles wat toegankelijker te maken.  Ik meen te mogen denken dat dit geenszins uw betrachting was en is.  Deze gelijke balans verstoort niet.  Integendeel.  Deze gelijke balans versterkt.  Het versterkt de gevoelens.  Het versterkt de beelden.  Bovendien laat de muziek u toe uw werelden op te bouwen in diverse stijlen.  De ene keer is het country.  De andere keer is het reggae.  Nog een andere keer is het rock.  Die stijlen geven kleur.  Die stijlen worden deel van het verhaal.  Met Nieuwe dromen bracht u een nieuw verhaal.  Dat verhaal heb ik gelezen.  Nu reeds meerdere keren.  Om telkens weer op een nieuw detail te botsen.  Een detail dat mij doet dromen.  Dat mij doet denken.  Dat mij doet fantaseren.  Dat mij doet achteromkijken.  Alweer is uw nieuwste album een fantastische reis.  Een wonderlijke ontdekking.

Na Voort! week ik af.  Om terug te keren naar En toen ineens.  Opnieuw week ik af.  Om opnieuw terug te keren naar Rauwe genade.  U zal het niet geloven, toch gebeurde het.  Ik week nog maar eens af.  Maar u deed wat u altijd al deed.  U bracht mij terug.  Naar Nieuwe dromen.  Nu weet ik het niet meer.  Ik twijfel.  Afwijken? Verdwalen? Zal ik het nog doen? Heel waarschijnlijk wel.  Ik durf u geen beloftes te maken.  Maar één ding heb ik nu wel geleerd.  Ik zal sneller terugkeren.  Zonder dat u mij noodzakelijk hoeft te roepen.  Uit eigen beweging zal ik terugkeren.  Om mij opnieuw te laten onderdompelen in uw wereld.  In uw unieke wereld.  In een wereld die enkel u op een dergelijke meesterlijke wijze kan scheppen.

Beste Alex.  Eindelijk weet ik wat ik moet antwoorden als mij ooit nog zal gevraagd worden wat ik later zou willen worden.  Of die vraag mij nog gesteld zal worden, durf ik te betwijfelen.  Ik ben een vijftiger.  De kans die vraag nog voorgeschoteld te krijgen lijkt mij eerder klein.  Om niet te zeggen onbestaande.  Maar stel dat één onverlaat mij die vraag toch zou stellen, dan weet ik het wel.  Alex Roeka, zou ik antwoorden.  Die onverlaat zou met de ogen knipperen.  Om duidelijk te maken dat hij mijn antwoord niet begreep.  Ik zou verduidelijken.  Een begenadigd chroniqueur, zou ik toevoegen aan mijn oorspronkelijke antwoord.  Een begenadigd meesterverteller, zou ik nog aanvullen.  Omdat alle goede dingen uit drie bestaan, zou ik in mijn verduidelijking eindigen met een begenadigd muzikant.  Omdat u mij via uw nieuwste album een antwoord aanreikte op die vraag, die mij nooit meer zal gesteld worden, wil ik u van ganser harte danken.  Dank.  Dank.  Dank.

Met vriendelijke groeten.