Neen tegen het kappen van bos aan De Sterre. Brief aan Rik Van de Walle en UGent.

Beste,

Vlakbij de Sterre wil uw universiteit een bos van vierduizend vierkante meter kappen om een studentenhome te bouwen.  Dat las ik deze week in de krant.  In diezelfde krant las ik dat er heel wat verzet was tegen deze plannen.  Kritiek bleef niet enkel beperkt tot buurtbewoners.  Studenten én personeel keerden zich tegen het project.  Eén van de meest zichtbare tekenen van verzet is een petitie om het bos te redden.  In de korte tijd dat de petitie online is, ondertekenden reeds achtduizend zevenhonderd personen die petitie.

Ik ben geen buurtbewoner.  Ik ben geen student.  Ik ben geen UGent personeel.  Ik ben een Gentenaar.  In die hoedanigheid voel ik mij betrokken partij.  In die hoedanigheid moet ik erkennen verbijsterd te zijn door uw plannen.  Ik zou het niet moeten doen.  In uw gebouwen is voldoende kennis voorhanden.  Kennis die blijkbaar niet doorstroomde tot uw beslissingscentrum.  Daarom moet ik het toch doen.  Ik wil u even herinneren aan de voordelen van kleinere stadsbosjes. 

U zou kunnen opperen dat het slechts om vierduizend vierkante meter gaat.  U zou daarbij ter verduidelijking kunnen stellen dat dit minder is dan een voetbalveld.  Dat alles zou u kunnen zeggen.  Met die beweringen zou u evenwel de meerwaarde van dergelijke kleine bossen aan de kant schuiven.

Die meerwaarde moet blijken uit een onderzoek van het Labo Bos en Natuur.  Dat onderzoek kwam tot de vaststelling dat in kleine bossen tot 30% meer opslag van koolstof uit de lucht plaatsvindt dan in grote bossen.  U zal moeten erkennen dat dit argument erg belangrijk is in de strijd tegen de klimaatverandering.

Een andere belangrijke functie is het tegengaan van het hitte-eilandeffect.  Vele studies stelden vast dat de temperatuur in onze steden veel hoger ligt dan buiten de steden.  Dit zou komen door de grote oppervlakte aan verharde ondergrond.  Bomen zouden evenwel voor een verkoelend effect zorgen.  Dat effect zou zelfs uitstralen naar de omgeving.

Stadsbossen hebben ook een positieve impact op het geestelijk welzijn.  Dergelijke bossen zuiveren de lucht en bieden de mogelijkheid om te wandelen en zich te ontspannen.

Behalve de voordelen van een stadsbos wil ik ook even verwijzen naar uw biodiversiteitsplan 2020-2030.  In dat plan erkent u niet enkel de voordelen die ik zonet opsomde.  In dat plan erkent u dat biodiversiteit ook in een stedelijke context een bijzonder betekenisvolle plaats heeft.  U geeft aan dat het hierbij kan gaan over een breed spectrum tussen ‘gras in plaats van beton’ enerzijds en ‘parels van topnatuur’ te midden van de stad anderzijds.  Alweer in datzelfde plan schrijft u dat u de ambitie hebt om in de komende jaren de oppervlakte groen op de UGent-campussen te vergroten én om de biodiversiteit ervan te verhogen.  U schrijft verder dat uw universiteit op die manier kan tonen hoe er met biodiversiteit, al dan niet in een stedelijke context, kan omgegaan worden.  Uw universiteit zou op die manier een voorbeeldfunctie kunnen vervullen.  Naar haar studenten en personeel.  Jawel, zelfs naar de hele maatschappij.

Ik lees uw biodiversiteitsplan en moet denken aan het Klimaatakkoord van Parijs.  In dat Klimaatakkoord worden in grote woorden eeuwigdurende verbintenissen neergeschreven.  Verbintenissen die vervolgens worden genegeerd.  Verbintenissen waarna vervolgens weer overgegaan wordt tot de gewone, vervuilende gang van zaken.  Het Klimaatakkoord is niet meer dan een excuustruus waarachter politici, die passen voor een daadkrachtig klimaatbeleid, zich kunnen verbergen.  Met uw biodiversiteitsplan doet u net hetzelfde als onze heren en dames politici.  Met dat plan in de hand doet u vervolgens wat u altijd deed.  U sloopt en bouwt.  U sloopt en vernielt.  Dat plan is geen engagement.  Het is slechts ordinaire make-up.

In niks komt u tegemoet aan de doelstellingen van het biodiversiteitsplan.  U stelt zich tot doel het aanwezige groen en biodiversiteit op uw terreinen te behouden, aan een uitbreiding en kwaliteitsverhoging van het groen op uw campussen te werken en groen en biodiversiteit als een volwaardige leidraad te gebruiken bij uw beleidsbeslissingen.  De inkt van het plan is nog niet droog of u zondigt reeds tegen de doelstellingen.  Uw voorbeeldfunctie mag u reeds opbergen.

Jawel, in uw plan wijst u op de mogelijkheid van compensatie.  Wel wordt duidelijk aangegeven dat compensatie het laatste redmiddel is.  Ik kan niet geloven dat in dit dossier compensatie het laatste redmiddel is.  Durf denken, dat raadt u uw studenten aan.  Ik kan enkel maar vaststellen dat die slogan binnen uw gebouwen niet echt een prioriteit is.  Inventief en vernieuwend denken had tot andere uitkomsten kunnen leiden.  Wat u nu doet, lijkt mij een snelle en gemakkelijke oplossing waarbij de durf om te denken vlotjes werd uitgeschakeld.

Tot slot, nog één bemerking.  Een derde van de compensatie zou gebeuren op de campus van UGent.  De rest zou gebeuren op de terreinen van Natuurpunt in Lubbeek en Zottegem.  In uw biodiversiteitsplan staat dat als een waardevol bos verdwijnt er moet naar gestreefd om op dezelfde plaats een groter oppervlak te compenseren.  Als het bos moet gecompenseerd worden op een andere locatie staat er in het plan dat de oppervlakte drie tot zelfs zes keer zo groot moet zijn.  Van die belofte vind ik niks terug in uw communicatie.

Al die bedenkingen hebben mij doen besluiten de petitie te ondertekenen.  Omdat ik wil dat u eindelijk zou durven te denken.  Omdat ik wil dat die denkoefening u tot andere oplossingen zou brengen.  Oplossingen waarbij het bos niet gekapt hoeft te worden.  Want pas dan zal blijken dat uw biodiversiteitsplan enige waarde heeft en niet enkel een doekje tegen het bloeden is.

Ik wens u fijne en intense denkmomenten.

Met vriendelijke groeten.