Goed nieuws, een noodzaak. Brief aan Jeroen Ongenae en de medewerk(st)ers.

Beste Jeroen,

Beste medewerk(st)ers,

‘t Is niet zo lang geleden, het lijkt een ver verleden. Het lijkt bijzonder maar aan die woorden uit de hit van Clouseau moest ik denken toen ik besloot u een brief te schrijven. U zal nu misschien op zoek gaan naar een mogelijk verband tussen Clouseau en jou. Die is er niet. Althans, dat denk ik niet. Eerder is er een verband tussen de reden voor deze brief en Clouseau. Want vele jaren terug las ik een interview met Joke Devynck. Daarin vertelde zij over een droom. Zij droomde van een krant dat enkel goed nieuws bracht. Of meer realistisch, een krant dat enkele pagina’s reserveerde voor positief nieuws. Ik deelde die droom. Meteen. Ik was enthousiast. Omdat ik toentertijd, in mijn charmante naïviteit, dacht dat het een antidotum kon zijn tegen het heersende cynisme. Die naïviteit ben ik kwijt. Gedeeltelijk. Een deel wil ik bewust behouden. Maar die gedeelde droom met Joke is nog altijd intact. Volledig.

Nu schakel ik over. Van toen naar vandaag. Van Clouseau naar nieuwsbrieven. Elke dag ontvang ik wel een aantal nieuwsbrieven in mijn mailbox. Geen spam. Telkens koos ik uit eigen beweging voor die vele brieven. Sinds één maand ben ik geabonneerd op uw nieuwsbrief. U zal het misschien niet geloven, toch is het zo. Ik kijk uit naar uw nieuwsbrief. Bijna zou ik zeggen dat ik naar uw wekelijkse nieuwsbrief verlang. Dat heb ik niet met andere nieuwsbrieven. Die andere komen en gaan. Zondermeer. Bij u is het anders. Heel anders.

Nog een verschil met de andere nieuwsbrieven is dat ik de uwe lees. Elke week. Van A tot Z. Soms zelfs van Z tot A. Een verplichting is het niet. Eerder een noodzaak. U moet begrijpen, ik lees de krant. Elke dag. Ik ben een vrolijke jongen, dat is zo. Maar het dagelijkse nieuws legt een zware hypotheek op die positieve ingesteldheid. Er wordt zwaar ingebeukt op mijn positiviteit. In dat dagelijkse nieuws zie ik vaak obstructie. Tegenwerking. Op alle gebieden. Economisch. Politiek. Het lijkt alsof de grote uitdagingen uit de weg worden gegaan. Ofwel worden zij ontkend, ofwel worden zij niet aangepakt. De migratiecrisis? De klimaatcrisis? De coronacrisis? Al te vaak wordt er ter plaatse getrappeld.

Ik zou in een hoekje kunnen wegkruipen. Het zou mij kunnen duizelen in het hoofd. Ik zou wanhopig kunnen worden. Dat gebeurt niet. Net niet. Nog niet. Omdat ik weiger te capituleren. Omdat ik weiger het pessimisme tot mij te laten doordringen. Daarom zoek ik in al die donkere zwaarte naar lichtpuntjes. Lichtpuntjes die bewijzen dat er toch wordt samengewerkt. Over alle mogelijke grenzen heen. Lichtpuntjes die bewijzen dat er toch stappen vooruit worden gezet. Kleine stappen die toch vooruitgang doen vermoeden. Lichtpuntjes die de hoop voeden. Hoop dat het uiteindelijk toch goed zal komen. Ik zoek die lichtpuntjes. Eens gevonden koester ik die lichtpuntjes. Eens gevonden warm ik mij aan die lichtpuntjes.

Sinds kort vergemakkelijkt u mijn zoektocht. U stuurt medewerkers uit. Om in de wijde wereld het goede nieuws te plukken. Te oogsten. Die oogst bundelt u. Op uw site. Meer nog, die oogst strooit u rond. Via uw nieuwsbrief. Uw noeste arbeid kan ik enkel maar toejuichen. Omdat het mij blij maakt. Werkelijk blij. Omdat het mij hoopvol stemt. Werkelijk hoopvol. Omdat u mij die noodzakelijke lichtpuntjes aanlevert. In overvloed.

Ik lees uw berichten. Over gezondheid. Over economie. Over onderwijs. Over klimaat. Over onderzoek. In al die deelgebieden filtert u het goede nieuws. Dat lukt u goed. Bijzonder goed. Het stelt mij in staat elke dag mijn krant open te slaan. Zonder dat ik hoef te panikeren. Want ik weet dat u zal komen met dat noodzakelijke tegengif. Het tegengif dat mijn wanhoop tempert. Dat mijn wanhoop doet omslaan naar hoop. Dat mijn donkerte kleur geeft. Geen fletse kleuren. Wel heldere kleuren. U laat de wereld baden in die heldere kleuren. Zonder weg te zinken in meligheid. Wat u brengt is wetenschappelijk onderbouwd. U waakt er over dat wat u schrijft correct is. Dat wat u schrijft kwaliteitsvol is. Geen blablabla. Wel heldere analyses.

U zal het al begrepen hebben. Ik omarm uw initiatief. Omdat uw initiatief aantoont dat er alternatieven zijn om enkel schouderophalend te beweren dat de wereld naar de kloten is. De wereld is niet om zeep. De wereld is nog altijd een mooie plek. Waarop ook mooie dingen gebeuren. Waarop ook hoopvolle dingen gebeuren. We moeten het enkel willen zien. U ziet het. U deelt het. Ik kan het enkel toejuichen.

Beste Jeroen. Beste medewerksters. Beste medewerkers. Ik wens u volhardende moed toe. Om te blijven graven. Om te blijven zoeken. Om dat licht blijvend brandend te houden. Voor al die inspanningen wil ik u graag danken. Van ganser harte.

Met vriendelijke groeten.