Beste Alex,
Ik was u even kwijt. Ik was u uit het oog verloren. Laat mij duidelijk zijn, het was geen bewuste keuze. Het gebeurde gewoon. Dat kan. Dingen komen, dingen gaan. Dat zou de ‘circle of life’ kunnen zijn. U was even weggegaan. Maar, zoals mijn moeder zegt, goede dingen komen steeds weer bovendrijven. Goede dingen kan een mens onmogelijk negeren. Zo gebeurde ook met u. Jawel, ik reken u bij de goede dingen. Bij de mooie dingen. U kwam dus ook weer bovendrijven. Via een filmpje op Facebook. Kermis in Ravenstein, dat zag ik. Dat hoorde ik. Dat ene filmpje herinnerde mij aan uw bestaan. Ik keerde terug. Naar Voort!, uw album uit 2015. Een mens mag evenwel niet enkel in het verleden leven. Het heden en de toekomst hebben ook hun rechten. Daarom ging ik kijken wat u vandaag doet. Ik kwam tot een ontdekking. U had vorig jaar een nieuw album uitgebracht. Akkoord, dat ligt ook in het verleden. Maar vandaag zijn andere tijden. Vandaag lijkt de tijd stil te staan. Het verleden kan zo het heden zijn. Verwarrend? Het kan.
Rauwe Genade. Dat is de naam van uw meest recente album. Dat is de naam van het album, dat ik ging beluisteren. Beluisteren, het klinkt alsof ik uw werk aan een grondige studie onderwerp. Alsof ik mij klaarmaak voor een vivisectie van uw werk. Dat is het niet. Muziek en onderzoek, het gaat niet samen. Muziek vraagt om beleving. Dat is dan ook wat ik deed. Ik zette uw muziek op. Ik nestelde mij in de zetel. Liet uw muziek tot mij komen. Ik sloot mijn ogen. Dat is geen noodzakelijke vereiste. Alleen leek het alsof uw muziek om gesloten ogen vroeg. Alsof u mij dat vroeg. Als u mij dat vraagt, durf ik niet te weigeren. Ik sloot mijn ogen. Bijna meteen gebeurde wat moest gebeuren. Ik stapte uw wereld binnen. U werd mijn gids. U toonde mij wat in die wereld gebeurde.
Wat nodig was, waren de woorden die u sprak tijdens uw rondleiding. Dat ik aandacht had voor uw woorden, is zeldzaam. Het gebeurt mij niet vaak. Muziek associeer ik met sfeer. Met gevoel. Woorden doen er dan niet toe. Doen er dan nauwelijks toe, laat mij deze lichte correctie aanbrengen. Vele muzikanten zullen mij hierom verketteren. Ik begrijp het. Maar zo is het nu eenmaal. Eerlijkheid duurt het langst. Ook dat zei mijn moeder. Bij u is evenwel het anders. Dat blijkt. Uw woorden dringen tot mij door. Zij dringen zich niet op. Ik onthaal uw woorden vrijwillig. In alle openheid. In alle vrijheid.
U zingt over een wereld op drift. Over duistere tijden. U zingt over de tijd. Over het ouder worden. U zingt over het einde. Over de daarbij horende melancholie. U zingt over de liefde. Over oude liefdes. Over verloren liefdes. U zingt over feesten. Over het nachtleven. U zingt over het veranderende straatbeeld. Over arbeidsmigranten. In elk van uw liederen staat elk woord op zijn plaats. Voor elk woord zocht u de juiste plek. Uw teksten zijn poëzie. Poëzie, door u op muziek gezet. Die muzikale poëzie doet mij uw woorden verbeelden. Elke song wordt zo een verhaal. Een verhaal dat u naar de werkelijkheid brengt. Uw woorden klinken niet hol. Wat u zingt, klopt. Het is geloofwaardig. Geen valse romantiek. Wel het echte leven. Het harde leven. Het moeilijke leven. Het leven met complicaties. De hoofdrolspelers uit uw liederen lijken naast mij te zitten. Zij stappen uit de verhalen en komen bij mij. Tikken mij op de schouder. Om mij attent te maken op wat u zingt. Wat u zingt over hen. Ik luister naar u en mijn huisje raakt vol. Vol met wonderlijke figuren. Roeka-figuren.
U wordt wel eens vergeleken met Leonard Cohen. Die vergelijking heb ik al eens zien passeren. Die vergelijking heb ik niet van u. Anderen maakten die vergelijking. Zelf noemt u zich een zanger van leven, liefde en dood. Dat is de nagel op de kop. Een juistere omschrijving bestaat er niet. U bent een chroniqueur. Een chroniqueur van het leven. Dat doet u voortreffelijk. Dat doet u uitmuntend. Dat doet u outstanding. Elke luisterbeurt van Rauwe Genade is een feest. Is een reis. In tijden dat reizen niet meer evident is, is het fijn alternatieve manieren te verkennen. Uw nieuwste album is een mooi alternatief.
Ik ben aan het einde van mijn brief. Dan is een besluit noodzakelijk. Een brief moet afgerond worden. Geen open einde. Wel een eindoordeel. Over uw nieuwste album. Ik kan kort zijn. Soms hoeven vele woorden niet. Uw nieuwste album is een pareltje. Een parel. Geen enkel slecht nummer. Geen enkel minder nummer. Enkel nummers van een uitzonderlijke, hoogstaande kwaliteit. Elk nummer op zich is mijn favoriet. Elk nummer weet mij op zijn eigen manier te raken. Elk nummer weet mij te ontroeren. Wat u afleverde met Rauwe Genade, is het bewijs van muzikaal vakmanschap. Dat is mijn uiteindelijke oordeel.
Beste Alex. Ik ben blij u opnieuw gevonden te hebben. Ik ben blij naar u teruggekeerd te zijn. Ik blijf u volgen en hoop dat wij elkaar ooit nog eens mogen ontmoeten. U op het podium. Ik voor het podium. Naar dat moment kijk ik uit. Intussen wens ik u het allerbeste. Intussen wil ik u danken van ganser harte. Voor dat fantastische album.
Met vriendelijke groeten.
Reactie plaatsen
Reacties