Beste Frank,
Twee jaar terug had ik u een brief willen schrijven. In 2018 bracht u Nachtwerk uit. Naar dat album luisterde ik. Niet één keer. Wel vele keren. Telkens mocht ik ervaren hoe u schoonheid wist te koppelen aan diepmenselijke emoties. Ik was danig onder de indruk. In die mate dat ik u dus een brief wou schrijven. Om u te feliciteren. Om u te danken. Ik heb het niet gedaan. Een brief geraakte niet tot bij u. Van uitstel kwam afstel. Een foutje, ik beken. Misschien kan ik dat foutje nog rechtzetten. Indien u deze brief zou laten lezen aan mensen die nog nooit hebben gehoord van Nachtwerk (ik betwijfel of dergelijke mensen bestaan), wil ik hen zeggen dat album zonder enig voorbehoud aan te schaffen. Zij hoeven niet te aarzelen. Met die aankoop halen ze een meesterwerk in huis. Toch is het niet versturen van een brief niet de aanleiding voor deze brief. Om andere redenen schrijf ik u een brief.
Vorige week las ik in de krant dat u een radioprogramma zal maken. Op Radio 1. De mooiste liedjes ter wereld, dat is de naam van het programma. Elke zondag zal u trachten te doen wat u deed op Nachtwerk. U zal schoonheid en ontroering aan elkaar trachten te koppelen. De luisteraar kan getuige zijn van die zoektocht. Ik weet nu al dat het een fantastisch programma wordt. Ondanks het feit dat u pas volgende zondag van start zal gaan, durf ik dit nu reeds te zeggen. Ik heb geen glazen bol. Ik heb het orakel van Delphi niet geraadpleegd. De waarheid werd mij niet door hogere machten in het oor gefluisterd. Toch deins ik niet terug die boute stelling te doen. U leest hierin misschien een poging tot compensatie. Tot Wiedergutmachung. Dat is het nochtans niet. Ik kan mijn bewering staven. Ik heb bewijzen.
In dat krantenartikel vertelde u dat u al enkele jaren op uw privé-Facebook-pagina een mooiste liedje ter wereld post. U doet dat elke dag. U vertelde in dat artikel nog meer. U vertelde dat al die liedjes werden gebundeld op een Spotify-speellijst. Die lijst bevat nu al zeshonderdvijftig titels. Dat maakte mij nieuwsgierig. Met die bekentenis lever ik meteen het bewijs dat nieuwsgierigheid niet iets typisch vrouwelijks is. Nieuwsgierigheid is wat mensen drijft. Mannen én vrouwen. Nieuwsgierigheid heeft mij al vaak naar mooie dingen geleid. Nieuwsgierigheid zou ik daarom omschrijven als iets positiefs. Die eigenschap hoeft niet verketterd te worden. Helemaal niet. Integendeel zelfs. Nieuwsgierigheid mag aangewakkerd worden. Op één voorwaarde natuurlijk. Wij dienen de voorkeur te geven aan een gezonde nieuwsgierigheid. Enkel dan is het goed. Wat ongezond is, dient te allen tijde vermeden te worden. In deze was mijn nieuwsgierigheid gezond. Ik ging op zoek naar die speellijst. Ik vond die snel.
Ik ging op reis. Op muzikale reis. Samen met u. Als reisbegeleider voerde u mij naar andere tijden. Recente tijden. Minder recente tijden. Lang vervlogen tijden. U voerde mij doorheen verschillende stijlen. Uw muzikale smaak is niet eenduidig. Soul. Rock. Folk. Country. Blues. Jazz. U kijkt om u heen. Zonder oogkleppen. U introduceert mij bij de grote namen. De grote kleppers. Maar net zozeer brengt u mij tot die minder gekende namen. Tot onbekende namen. Wij schuiven aan tafel bij iedereen. U stelt geen voorwaarden. Ik aanvaard dankbaar. Wij gaan de wereld rond. Wij doen niet enkel de gekende adressen. Wij kijken verder dan enkel Amerika. Wij kijken verder dan enkel Engeland. De grote wereld wordt onze thuis. U gaat mij voor. Ik volg.
Nu al enkele dagen keer ik terug naar uw speellijst. Dat heeft zo zijn consequenties. Het laatste liedje uit uw lijst komt steeds dichterbij. Onze reis is bijna ten einde. Op die reis waren wij het niet altijd eens. Soms fronste ik mijn wenkbrauwen. Omdat ik niet begreep waarom dat ene liedje toch in uw lijst was terechtgekomen. Maar dan kwam ik telkens uit bij die ene dooddoener. De coloribis et de gustibus enzovoort enzoverder. Daarom ging ik niet in discussie. U was de autoriteit. Ik was slechts een leerling. Een leerling die opkeek naar de meester. Een meester die wel zijn redenen had om die ene volgens mij betwistbare keuze te maken. Soms moet men ootmoedig het hoofd buigen voor meesterschap. Dat deed ik. Die enkele keren boog ik mijn hoofd en zweeg. Omdat ik besefte dat u mij bij al die andere momenten liet genieten. Dat u mij al die andere momenten deed ontdekken en volop deed beleven.
De Spotify-speellijst is bijna ten einde. Ik kijk nu al uit naar uw programma. Volgende zondag ben ik op post. Klaar om opnieuw op reis te vertrekken. Samen met u. Ik weet nu al wat mij te wachten zal staan. Schoonheid is wat u zal brengen. Elke zondag zal u die schoonheid tot bij mij thuis brengen. Ik zal u niet aan de deur laten staan. Voor u zal ik de deur openen. Zodat wij samen kunnen genieten. Zodat wij samen in onze hoofden kunnen reizen. Kunnen dromen. De schoonste liedjes zullen hierbij onze soundtrack zijn.
Beste Frank. Voor Nachtwerk schreef ik u geen brief. Mijn excuses daarvoor. Dat was een zware tekortkoming. Dat schreef ik reeds. Nu schrijf ik u wel een brief. Om u nu al te danken voor die zondagen in de toekomst. U zal die zondagen kleuren. Met wonderlijke muzikale kleuren. Dat stemt mij nu al blij. Bedankt dus. Van harte bedankt.
Met vriendelijke groeten.
Reactie plaatsen
Reacties