Beste Lex,
Ik zondig zwaar tegen de basisbeginselen van de voedingsdriehoek. Volgens die alom gekende driehoek zou ik volop fruit moeten eten. Ik doe het niet. Of bijna niet. Slechts heel uitzonderlijk durf ik wel eens fruit tot mij te nemen. Banaan. Aardbeien. Druiven. Pitloze druiven welteverstaan. Daaraan waag ik mij wel eens. Wat evenwel interessanter zou kunnen zijn voor u is dat ik ook wel eens ananas eet. Dat eet ik nog het meest. Het vaakst. Misschien omdat ik ananas verbind met vakantie. Bij het eten van een stukje ananas proef ik de vakantie. Meer nog, ik krijg zin in vakantie. Zin in vakantie doet dromen. Dromen brengen dan weer rust. Heel kort door de bocht zou ik kunnen stellen dat ananas in zich therapeutisch heilzaam zou kunnen zijn. U zal het misschien vreemd vinden dat ik mij met deze ontboezemingen tot u richt. Toch zou dat niet zo mogen zijn. U maakte ananas tot onderwerp van studie. Tot onderwerp van onderzoek. Meer nog, u schreef een boek over dat vakantiegevoelige fruit. Daarom richt ik mij tot u. Want ik las uw boek.
U kreeg een ananasplant als cadeau. Van uw vriendin. Aandoenlijk. Charmant. Romantisch. Zo zouden wij dat vrijgevige gebaar kunnen omschrijven. Toch verloor dat cadeau vrij snel alle heerlijkheid. Uw vriendin maakte een einde aan de relatie. Een geschenk werd plots een vergiftigd geschenk. Heel misschien school in het cadeau een verborgen boodschap betreffende uw relatie, die door u niet gelezen werd. Het zou kunnen. Feit blijft dat uw vriendin en u uiteengingen.
U had die plant door het raam kunnen kieperen. U had die plant naar het containerpark kunnen brengen. Dat doet u niet. U doet iets heel anders. U plaatst die ananasplant in het midden van uw leven. Die plant krijgt een centrale plaats. In uw nieuwe status als vrijgezel besluit u een zoektocht te ondernemen naar de ziel van de ananas. Achterliggende bedoeling is uw gebroken hart te helen. Te genezen. U weigert bij de pakken te blijven zitten. U trekt de wereld in. Met de ananas als roer. Als gps. Als gids. Jawel, de ananas blijkt dan toch een therapeutische kracht in zich te dragen. De ananas wordt uw bliksemafleider voor liefdesverdriet.
Van die therapeutische zoektocht brengt u verslag. U nodigt de lezer uit u mee te volgen op reis. De lezer wordt uw medereiziger. Zo gingen wij samen naar Berlijn. Naar Thailand. Naar Schotland. Naar Florida. Naar Ghana. Naar Egypte. Naar Hawaï. Al reizend worden wij ananasexpert. Uw onderzoek beperkt zich niet enkel tot de ananas. Uw onderzoek wordt ruimer. U krijgt interesse voor de prijs. Voor de merken. Voor de landen van herkomst. Voor de maten. Over die verruimende interesse vertelt u. Dat zou saai kunnen zijn. Toch is het dat niet. Omdat net in die ananas vele verhalen samenkomen. U vertelt over Columbus. Over hoe hij de vrucht ontdekte en naar Europa bracht. U vertelt over de vele pogingen om als eerste een ananas te kweken op Europese bodem. Want die vrucht had status. Die vrucht verleende status. Aan de koninklijke hoven groeit de vrucht uit tot een statussymbool. Tot een symbool van gastvrijheid. Dat alles ligt nu ver achter ons. Intussen is de vrucht voldoende gedemocratiseerd. Door bijna iedereen bereikbaar. Ooit was het anders. Dat maakt u duidelijk.
U staat niet enkel stil bij de geschiedenis. U blijft niet hangen bij de lyrische beschrijvingen van de vrucht door ontdekkingsreizigers. Net zozeer vertelt u het economische verhaal. Wij lezen over fairtrade. Over het streven naar een eerlijke prijs. Over supermarkten die in dat spel telkens weer als overwinnaar naar buiten treden. Over de boeren en de multinationals. Over de zoektocht naar nieuwe en betere ananasvariëteiten. Over de prijsvorming. Over het gebruik van chemicaliën en bestrijdingsmiddelen.
Toch is er niet enkel dat historische verhaal. Toch is er niet enkel dat economische verhaal. Tussen dat alles ontspint zich evenzeer uw persoonlijke verhaal. Dat gaat u niet uit de weg. Dat volgen wij mee. Vanop de eerste lijn. Niet enkel volgen wij uw zoektocht naar de ziel van de ananas. Wij volgen ook uw zoektocht. Uw zoektocht naar de liefde. Naar een nieuwe liefde. In dat persoonlijke verhaal is ook een rol weggelegd voor de ananas. Een hoofdrol. Via die vrucht maakt u vrienden. Uw vreemde ananasverhaal werkt wervend. U wordt niet weggezet als een ‘weird’ of ‘nerd’. Integendeel. Die vrucht zet aan tot praten. Sloopt muren. Uiteindelijk doet die vrucht zelfs het meest wonderlijke. Het meest miraculeuze. Het brengt u in contact met uw huidige vriendin. Met de latere moeder van uw twee kinderen.
Misschien was het niet uw oorspronkelijke bedoeling. Toch gebeurt het. In uw boek lees ik over de kracht van het reizen. Over de kleine ongemakken van het reizen. Over toevalligheden, die reizen vaak tot een adembenemende belevenis maken. Over ontmoetingen. Over het zoeken en vinden van een perfecte reisgezel. Dat alles lees ik ook in uw boek. Het herinnert mij aan de redenen waarom ik reis. Waarom ik blijf reizen. Omdat het mij, net zoals bij u, verhalen aanreikt. Onvergetelijke verhalen. Emotionele verhalen. Sterke verhalen. Verhalen waarnaar vaak teruggegrepen wordt. Ook die kracht houdt een ananas in zich. Blijkbaar.
Beste Lex. Uw boek is grappig. Leerrijk. Hartverwarmend. Liefdevol. Indringend. Openbarend. Ik las uw persoonlijke verhaal. Uw historische verhaal. Uw economische verhaal. Uw reisverhaal. Al die verhalen las ik in dat ene boek. Uw boek. Uw uitstekende boek. Uw heerlijke boek. Daarvoor wil ik u danken. Uitgebreid en van ganser harte. Dankuwel. Dankuwel. Omdat alle goede dingen toch steeds weer uit drie bestaan, herhaal ik het nog één keer. Dankuwel.
Met vriendelijke groeten.
Reactie plaatsen
Reacties