Beste Esther,
De Gentse Feesten zijn voorbij. Wij kunnen daarover treuren. Dat is één mogelijkheid. Een andere mogelijkheid is vol blijdschap terug te kijken op de vele en fijne concerten. Ik zag The Skyblasters. Praga Khan. Ik zag Guy Swinnen. Jo Lemaire. Ik zag The Black Leather Jacket. CPeX. Ik zag Roland. The Calicos. U leest al die namen. Heel waarschijnlijk vraagt u zich af waarom ik u met deze lijst overval. Nog waarschijnlijker vraagt u zich af waarom ik u hiermee lastig val. De bedoeling van dat alles ontgaat u. Nog even geduld. Verder in de brief wordt u betrokken partij. Verder in de brief richt ik mij tot u. Maar nog even verder met de inleiding. Zo hoort het. Eerst een forse aanloop om dan te springen. Die opsomming is bedoeld om aan te geven dat ik een nogal strikte agenda had op de Gentse Feesten. Jawel, die feesten moeten voorbereid worden. Het uitgebreide programma moet teruggebracht worden tot een haalbare en realistische agenda. Selecteren, dat is noodzakelijk. Toch mag die voorbereiding niet in de weg staan van mogelijke zijsprongen. Van mogelijke verrassingen. Want net die verrassingen maken de Gentse Feesten tot unieke feesten.
We hadden gelezen dat de hallen van het Duivelsteen zouden opengesteld worden voor het publiek. Wij zijn nogal nieuwsgierig. Die unieke kans grepen we dan ook met beide handen. We zagen niet enkel het Duivelsteen. We zagen ook de tentoonstelling, opgebouwd rond de werken van Tom Liekens. Twee maal winst dus. Die dag leek het geluk niet van ons weg te slaan. Het geluk leek ons die avond te omarmen.
We stapten de crypte van het Duivelsteen uit. We kwamen uit op de binnentuin. Een zangeres stond op het podium. U stond op het podium. Horen konden we u niet. Om dat te kunnen, hadden we een koptelefoon nodig. Hier werd geëxperimenteerd met stille disco. Met stille concerten. We haastten ons naar de balie om onze koptelefoon af te halen. Die zetten we op. U kwam onmiddellijk binnen. U stapte mijn gehoorkanaal in. Onmiddellijk hadden we contact.
Uw stem eiste mijn aandacht. Uw muziek eiste mijn aandacht. Er was geen enkele stoorzender. Ik had een rechtstreekse lijn met u. Plots was ik alleen. Helemaal alleen. Of neen, laat mij toe mijzelf te corrigeren. Enkel uw muziek en ik leken nog te bestaan. Dat was meer dan voldoende. Meer had ik niet nodig. Ik kon overleven met uw muziek. Uw muziek stilde mijn honger. Uw muziek leste mijn dorst.
Ik stond achteraan. Bij de ingang van de binnentuin. Ik moest tegen de gevel leunen om mij overeind te houden. Om niet neer te vallen. Dat klinkt een tikkeltje overdreven. Dat is het misschien ook. Ik schrijf het enkel om aan te geven dat ik overdonderd was. Ik was in de ban. Die lichtheid van uw muziek was vertederend. Was hartverwarmend. Het lijkt bijna onmogelijk om op de Gentse Feesten tot rust te komen. U bewees dat het wel degelijk kan. Die avond lukte het. Ik kwam tot rust. Alles om mij heen leek te vertragen. Alles om mij heen leek te bewegen op het tempo van uw muziek. U was de dirigent van wat om u heen gebeurde. Eén toetsaanslag, één beweging. Zo leek het te werken.
Ik wou die koptelefoon niet afzeggen. Omdat ik wist dat de lijn dan verbroken zou worden. Ik wou blijven luisteren. Die verbroken lijn zou mij terugroepen naar de realiteit. Ik zou moeten terugkeren. Ik zou mijn reis naar verre en ongekende bestemmingen moeten onderbreken. Dat wou ik niet. Plots zou de magie weg zijn. En toch. Het gebeurde. U kondigde het einde aan. U zei dat het gedaan was. Dat heerlijke concert was voorbij.
Op de Gentse Feesten zag ik vele concerten. Vele gekende namen. U was mij niet geheel onbekend. Ik had u al gehoord. Slechts enkele keren. Maar nu had ik u live aan het werk gezien. In ideale omstandigheden. Die koptelefoon was een zaligheid. Puur genieten. Ik kan enkel hopen dat wij elkaar nog eens ontmoeten. Bij een volgend concert. Dan hoop ik dat u mij opnieuw op reis meeneemt. Zoals u deed in de binnentuin van het Duivelsteen. Dat was een fantastische reis. Een buitengewone reis.
Usi Es. Dat was mijn hoogtepunt op de Gentse Feesten. Dat was mijn ontdekking op de Gentse Feesten. Dat was mijn verrassing op de Gentse Feesten. Terwijl ik deze woorden uittik, herbeleef ik het concert. Krijg ik het opnieuw warm. Verschijnt opnieuw een glimlach op mijn gezicht.
Beste Esther. Ik wil u danken voor dat prachtige concert. Voor uw prachtige muziek. Ik heb genoten. U gaf mij een fijne avond. Daarvoor wil ik u uitermate danken.
Met vriendelijke groeten.
Reactie plaatsen
Reacties