Beste Thibault,
Zondagavond. Dan moet het rustig zijn. Het besef dat het weekend bijna voorbij is, doet de zondagse blues binnensluipen. Die blues maakt mij trager. Slomer. Meer nog, die blues duwt mij de zetel in. Alsof die blues lijkt te beseffen dat ik rust nodig heb. Tijd nodig heb om mijn batterijen op te laden. Zodat ik de werkweek kan doorkomen. Kan overleven. Blues en stilte gaan evenwel niet samen. Stilte doet nadenken. Dat mag niet. Toch niet op een zondagavond. Zoals ik al zei, dan moet het rustig zijn. Ook in het hoofd. Vooral in het hoofd. Die stilte moet dus weggeduwd worden. Muziek brengt oplossing. Die muzikale oplossing menen wij gevonden te hebben in The Rat Pack. Een radioprogramma op Radio 2.. Vroeger gepresenteerd door Guy De Pré. Nu door Vanessa Vanhove. De crooners duwen de stilte weg. Brengen rust in het hoofd. De zondagavond is gered. Ik kan genieten. Ik durf vooruit te blikken.
Dat was de inleiding. Bedoeld om alles even te duiden. Om alles helder voor te stellen. Zodat er geen misverstanden kunnen ontstaan. Want dat moet vermeden worden. Enkele weken terug las ik dat Studio Brussel zou vernieuwen. Bedoeling van die vernieuwingsoperatie is de millennialgeneratie aan zich te binden, zonder de 35+’ers af te stoten. U kreeg daarin een rol te vervullen. U werd naar het radiofront gestuurd. Met een nieuw programma. Rock & Ros. Zo werd uw programma gedoopt. Gitaargeweld zou centraal staan. Ik was enthousiast. Alleen, er was dat ene ding. U stond op zondag. Dan ben ik reeds bezet. Dan heb ik mijn afspraak met The Rat Pack. Jawel, ik weet het. Ik besef het. Ook u zou de stilte kunnen wegduwen. Daarvan ben ik vrij zeker. Rust brengen in mijn hoofd zou u dan weer niet lukken. Ook daarvan ben ik vrij zeker. Ik beslis dus trouw te blijven aan The Rat Pack. Onze wegen zouden elkaar niet kruisen. Wij zouden elk onze eigen weg gaan.
Zo had het kunnen zijn. Zo zou het vroeger geweest zijn. Vandaag zijn er andere mogelijkheden. Die mogelijkheden hebben mij tot een herbeluisteraar gemaakt. Ik kan zelf bepalen wanneer ik naar een programma luister. Ik kan zelf het moment bepalen waarop een programma de juiste impact op mij zal hebben. Voor uw programma heb ik een juiste moment gekozen. Heb ik een juiste moment gevonden. Na een proces van trial and error ben ik uitgekomen op donderdagnamiddag. Dat is mijn juiste moment voor Rock & Ros. Dan mogen voor mij de gitaren knallen. Dan mogen die gitaren datgene doen waaraan ik die donderdagnamiddag nood heb. Het weekend staat er aan te komen. Vrijdag moet ik slechts een halve dag werken. Dat is zo voorbij. Ik durf dus te stellen dat het weekend eigenlijk al donderdag begint. Daarom heb ik gitaren nodig. Om dat begin duidelijk te stellen. Helder en luid. Zodat ik het ten volle besef. Zodat ik nadien niet zou kunnen zeggen dat ik het niet geweten heb. Dat ik niet wist dat het weekend er stond aan te komen.
Donderdagnamiddag verschijnt nu al drie weken lang een ferme glimlach op mijn gezicht. Dat doet de door u gekozen muziek met mij. Het gaat hard. Het gaat snel. Het knespert. Het knittert. Het dondert. Het bliksemt. Het rammelt. Die muziek geeft mij zin het weekend aan te vatten. Die muziek doet mij verlangend uitkijken naar dat weekend. Omdat ik besef dat er dingen staan te gebeuren. Leuke dingen. Warme dingen. Boeiende dingen. Dingen, waarvoor uw muziek de beste intro verzorgt.
U moet het mij vergeven. Zondagavond schuif ik niet bij aan uw tafel. Zondagavond laat ik verstek gaan. Maar donderdagnamiddag hebben wij een afspraak. In uitgesteld relais. Dat uitstel maakt het feestje er niet minder om. Integendeel zelfs. Die donderdagnamiddag omarm ik uw muziek. Met een niet te evenaren intensiteit. Met een niet te evenaren gretigheid. Die donderdagnamiddag spring en huppel ik stiekem het weekend in.
Beste Thibault, u bezorgt mij de ideale start van het weekend. Met de beste gitaarplaten. Voor die ideale start wil ik u danken.
Met vriendelijke groeten.
Beste Joris,
Thibault bracht mij tot u. Hij voerde mij naar Vuurland, uw programma op zondag. Zonder Thibault was het nooit gebeurd. Hij heeft mij teruggehaald naar Studio Brussel. Ik had afgehaakt. Ik was het spoor bijster. Ik was uitgeweken naar alternatieven. Naar Radio 1. Daar trachtte ik mijn gading te vinden. Dat lukte. Ondanks het gevoel toch iets te missen. Zoals ik al zei, Thibault bracht mij terug. Zijn nieuwe programma had ik leren kennen. Zijn nieuwe programma vond ik goed. Misschien waren er wel meer nieuwe programma’s, die mij konden verleiden. Ik ging op onderzoek. Ik botste op Vuurland. Ik botste en bleef hangen.
Net als bij Thibault stond ik ook bij u voor een dilemma. Op zondagmiddag kijk ik naar De Zevende Dag. U kan zich terecht de vraag stellen waarom ik mij zelf zo wens te kwellen. Ik kan enkel hopen dat het mij begrip brengt. Dat het mij de dingen doet begrijpen. Soms lukt het. Soms lukt het niet. Een mens kan zich niet alles wensen. Feit is wel dat mijn trouw aan De Zevende Dag het mij onmogelijk maakt af te stemmen op uw programma.
De mogelijkheid tot herbeluisteren bracht ook bij u redding. Ik maakte eenzelfde oefening als ik deed met het programma van Thibault. Ik zocht het juiste moment. Maandagvoormiddag was voor mij het juiste moment voor uw programma. Maandagmorgen moet ik in alle rust kunnen starten. Zachtjes aan moet ik de werkweek instappen. Dan mag het niet al te snel. Dan mag het niet al te luid. Het juiste ritme, dat heb ik nodig.
Dat juiste ritme biedt Vuurland. Het zal u verbazen maar u doet mij genieten van die maandag. Ik weet dat het bijna onmogelijk lijkt maar toch kan het. De werkweek schrikt mij niet af. Want voortaan rij ik elke maandagmorgen niet enkel naar mijn werk. Elke maandagmorgen rij ik ook naar u. Naar uw muziek. Muziek die mij achterom doet kijken. Naar het voorbije weekend. Muziek die mij zachtjes doet knikken. Instemmend knikken omdat ik mij realiseer dat het wederom goed was. Dat het wederom fijn was. Op dat uurtje voel ik het weekend nog even nazinderen. Diep in mij. Dat te kunnen en mogen voelen, is heerlijk.
Beste Joris, u bezorgt mij de ideale start van de werkweek. Met de beste zachte, warme liedjes. Voor die ideale start wil ik u danken.
Met vriendelijke groeten.
PS voor Thibault en Joris: Jullie beiden brachten mij terug naar Studio Brussel. Een jonge vijftiger keerde terug naar de stal. Ook daarvoor wil ik jullie danken.
Reactie plaatsen
Reacties