And the Oscar for best waiter goes to Dries van Restaurant Amfora, Gent. Brief aan Dries.

Beste Dries,

Ik zou vandaag een brief schrijven naar Evelien en Marlies Bosmans.  Daarin wou ik het hebben over hun podcast Geisha.  Dat had ik mijzelf vorige week voorgenomen.  Maar toen ging ik zondag naar de nieuwjaarsreceptie van stad Gent.  Dingen veranderden.  Voornemens veranderden.  Evelien en Marlies dienden eventjes te wachten.  Want aan u zou ik vandaag een brief schrijven.  Dat werd mijn plan.  Dat zou ik doen.  Dat u de bestemmeling wordt van mijn brief, zal u misschien verbazen.  Toch zou het geen verrassing mogen zijn.  Sta mij toe mij nader te verklaren.

Elk jaar gaan wij met vrienden naar de nieuwjaarsreceptie.  Elk jaar maken wij dezelfde afspraken.  Elk brengt één fles champagne of cava en een zelf in te vullen aperitiefhapje mee.  Dat deden wij dus ook dit jaar.  Wij dronken.  Wij aten.  Wij ontmoetten.  Wij verbroederden.  Ik moet zeggen, wij waren uitbundig.  De opzwepende muziek van Brazzmatazz had een groot aandeel in die uitbundigheid.  Gewillig lieten wij ons meedrijven op de dansbare ritmes terwijl de alcohol intussen rijkelijk vloeide.  Een receptie werd een feest. 

Dan komt dat onvermijdelijke einde.  Bij dat einde zijn er twee mogelijke opties.  Het einde kan definitief en onherroepelijk zijn of dat einde kan uitgesteld worden.  Elk jaar kiezen wij voor de tweede optie.  Elk jaar verplaatsen wij ons na de receptie naar een door ons uitgekozen restaurant.  Onze tafel reserveren wij al enkele weken op voorhand.  Dat biedt zekerheid en vermijdt dat wij nog een zoektocht moeten starten langs de vele Gentse restaurants.  Na de receptie weten wij waarheen.  Wat wij niet weten, is wat het zal worden.  Dat blijft elk jaar een verrassing.

Dit jaar hadden wij gekozen voor restaurant Amfora.  Het etablissement waar u werkzaam bent als ober.  Dat wisten wij toen nog niet.  Maar dat zou snel veranderen.  Aan de deur werden wij vriendelijk ontvangen waarna wij vlotjes naar onze tafel werden gedirigeerd.  Nog maar net aan tafel gezeten, stapte u op ons af.  Eerlijkheidshalve dien ik te zeggen dat die uitbundigheid van de nieuwjaarsreceptie nog in ons lijf zat.  Die was nog niet gaan liggen.  Integendeel.  Wij waren enthousiast.  Wij waren uitgelaten.

Het had kunnen zijn dat die uitbundigheid u zou afgeschrikt hebben.  Dat u zou gruwen van die enthousiaste jovialiteit.  Dat gebeurde niet.  Integendeel.  U omarmde die uitbundigheid.  Meer nog, u ging mee in die uitbundigheid.  Op een sublieme wijze wist u dat bijna unieke gevoel te creëren.  Door wat u deed, voelden wij ons meteen thuis.  Dat te mogen en te kunnen ervaren, is heerlijk.  Te weten dat één iemand daartoe kan bijdragen, is fantastisch.  Om maar te zeggen, u hebt dat gedaan.  Door uw manier van zijn.  Door uw manier van handelen.  U bewerkstelligde dat die uitbundigheid niet ging liggen.  Dat die uitbundigheid bleef sluimeren.  Een lach werd beantwoord met een lach.  Gekheid werd beantwoord met gekheid.

Restaurants worden altijd weer beoordeeld op wat op tafel wordt gebracht.  Op wat wordt geserveerd.  Nooit of bijna nooit wordt gekeken naar wie die gerechten aan tafel brengt.  Eten is evenwel een totaalgebeuren.  Het wordt niet enkel bepaald door de smaken en de geuren.  Het wordt evenzo bepaald door de sfeer.  Een sfeer die op vele manieren kan beïnvloed worden.  Eén van de belangrijkste elementen in die sfeerschepping is het personeel.  Dat hebt u op overtuigende wijze geïllustreerd. 

Sterren, messen, koksmutsen.  Vele symbolen bestaan om de waardering van een restaurant te laten blijken.  Hoe meer symbolen, hoe groter de waardering.  Die waardering straalt volledig af op de chef-kok.  Het lijkt wel alsof hij met alle pluimen gaat lopen.  Daarom heb ik een ideetje.  Een misschien wel gek ideetje maar toch wel het overwegen waard.  Misschien moeten we ook wel een waardering invoeren voor de obers.  Een symbool heb ik nog niet gevonden.  Een naam voor die onderscheiding heb ik wel al in gedachten.  De naam voor die waardering zou Dries kunnen zijn.  In navolging van de Oscarnominaties hoor ik op het volgende culinaire gala al de volgende mededeling: and the Dries for best waiter goes to … Zou dat geen ideetje zijn? Misschien niet.  Het kan een beetje veel zijn.  Het is misschien een beetje ‘over the top’.  Misschien moeten wij het gewoon benoemen als het goed was.  Als het heel goed was.  Zoals het gisteren was.

Beste Dries.  Wij willen u danken voor de heerlijke ontvangst.  Voor de gezellige sfeer.  Wij willen u danken u aan onze tafel gehad te mogen hebben.  Het was fijn.  Bijzonder fijn.  Dank dus.  Dank.  Dank.  Dank.

Met vriendelijke groeten.

PS ter afronding: Niet enkel hebben wij genoten van de bediening aan tafel.  Even zozeer hebben wij genoten van de gerechten op tafel.