Heerlijk genieten en gezellig tafelen in Keuvelkroeg Arbeidershuis. Brief aan de uitbaters Mieke en Kurt.

Beste Mieke,
Beste Kurt,

Hoe was het voorbije weekend? Die vraag wordt elke maandag wel door iemand gesteld.  Deze maandag was hierop geen uitzondering.  Hoe was het voorbije weekend, vroeg een collega mij.  Ik ben een welopgevoede jongen.  Als mij een vraag wordt gesteld, geef ik antwoord.  Zo is het mij geleerd.  Aan mijn collega antwoordde ik dus dat ik een weekendje Izegem achter de rug had.  Een weekendje Izegem bij vrienden.  Izegem? Ik zag mijn collega een beetje verbaasd opkijken.  In zijn ogen las ik al de volgende vraag oplichten en die kon worden samengevat als: wat valt er daar nu te beleven? Die vraag stelde hij niet.  Maar soms hoeven vragen niet gesteld worden.  Soms moeten antwoorden gegeven worden op niet gestelde vragen.  Ik gaf dus antwoord.  Ik vertelde over het Passchendaele Museum.  Mijn enthousiasme sloeg over op mijn collega.  Die ene vraag werd weggegomd uit zijn ogen.  Hij leek mij te begrijpen.  Nu gingen zijn ogen wijdopen staan.  Ik vermoedde interesse.  Oprechte interesse.  Ik ging dus verder.  Want ik had nog dingen te vertellen.  Ik raakte op dreef.  Ik stopte niet met vertellen.

Het Arbeidershuis.  In Sint-Eloois-Winkel.  Een keuvelkroeg.  Onze vrienden hadden een plekje gereserveerd.  Om te eten.  Dat is wat moet gebeuren.  Elke dag.  ’s Morgens.  ’s Middags.  ’s Avonds.  Het kan routine lijken.  Daarom kan het goed zijn die routine te doorbreken.  Door buitenshuis te gaan eten.  Zoals nu.  Wij en vrienden, alleen dat al is een garantie voor gezelligheid.  Maar soms zijn er externe omstandigheden die de gezelligheid naar ongekende hoogten kunnen voeren.  Dat zouden wij weldra aan den lijve mogen ondervinden.

Wij stapten het Arbeidershuis binnen.  Om meteen te mogen ervaren wat elders niet altijd een zekerheid is.  Hier dus wel.  Wij werden uitbundig onthaald.  Wij werden warm onthaald.  Een warme uitbundigheid die wij meteen wisten te vertalen als: wees welkom.  Het had nochtans anders gekund.  Het was onze eerste keer dat wij hier te gast waren.  Gast en gastheer/vrouw waren elkaar onbekend.  Dat kan een afstand creëren die slechts moeizaam wordt overbrugd.  Hier was van afstand geen sprake.  Wij werden spreekwoordelijk tegen de bost gedrukt.  Meteen wisten wij dat deze kroeg de juiste keuze was voor een fijne avond.

Warme gezelligheid kan een absolute troef zijn maar het stilt de honger niet.  Om dat te doen, moet er gegeten worden.  Om dat te doen, moet er gekozen worden.  Dat is het moeilijkste van de hele avond, een juiste keuze maken.  Maar de gastheer en gastvrouw komen ons hierin tegemoet door een niet al te uitgebreide menukaart.  Na een korte studie van de kaart, ga ik voor de Moussaka Arbeidershuis.  Iets in mij zegt dat ik goed gekozen heb.  Vertrouwen in het huis wordt dat gevoel ook wel eens genoemd.

Een dampende schotel wordt mij voorgezet.  Ik kan niet onmiddellijk aan het werk.  Ik moet de schotel even laten rusten.  Even laten afkoelen.  In afwachting laat ik mij verleiden door de heerlijke geuren.  Nog voor ik één lepel gegeten heb, overtuigen de geuren mij dat die schotel heerlijk moet zijn.  Ik begin te watertanden.  Ik kies mijn wapens en ga aan de slag.  Inderdaad, ik moet het beamen.  Wat de geuren mij deden verhopen, wordt werkelijkheid.  Dit is heerlijk.  Dit is overheerlijk.  Nu zou men kunnen zeggen dat ik geluk had.  Dat ik de juiste keuze had gemaakt.  Ik zou het zo niet benoemen.  Ik schrijf het eerder toe aan de uitstekende keuken.  Want ik mocht nog even heel kort aan de slag.  Mijn vrouw had gekozen voor Tripel Limousin Peperburger met Slaatje.  Te veel voor haar, zo bleek.  Ik diende even bij te springen.  Ook bij dit gerecht werd het bewijs geleverd van een perfecte en juist gebalanceerde kwaliteit.  Dit was alweer heerlijk.  Dit was alweer overheerlijk.

Vrienden.  Warme gezelligheid.  Lekker eten.  Alle goede dingen bestaan uit drie.  Maar de betere dingen bestaan uit vier.  Want u voegde nog één extra element toe.  De muziek.  U serveerde niet enkel de juiste gerechten.  U serveerde ook de juiste muziek.  De juiste muziek bij een maaltijd is niet evident.  De muziek mag niet te overheersend zijn.  Maar toch moet de muziek opgepikt worden.  Want de muziek moet dienen als motor van de conversatie.  Een goed gesprek gedijt bij goede muziek, daarvan bent u zich bewust.  Dat is dan ook wat u doet.  Terwijl ik geniet van mijn moussaka, ontsnappen mij heel af en toe wilde kreetjes als ik die ene zanger hoor.  Als ik die ene zangeres hoor. Als ik die ene band hoor.  Dit is goed, zeg ik.  Dit is zeer goed.  Toch wordt het nog beter.  Na het eten mag het ietsje harder.  Een goede pint vraagt stevigere muziek.  U schakelt een tandje hoger.  De betere rock wordt opgediend.  Ik aanvaard dankbaar.  Ik weet niet waar de hemel is.  Ik weet niet of de hemel bestaat.  Deze avond ga ik twijfelen.  De hemel zou dan toch bestaan en zou zich in het Arbeidershuis situeren.  Dat is wat ik nog stilletjes denk.

Dat alles vertel ik aan mijn collega.  Ik zie hem zijn lijstje met toekomstige citytrips bovenhalen.  Ik zie hem Izegem toevoegen.  Wij kijken elkaar aan.  Goed, denken wij allebei.  Heel goed.

Beste Mieke.  Beste Kurt.  Wij stapten bij u binnen.  Zonder precies te weten wat het zou worden.  Na enkele uren stapten wij bij u buiten.  Waarbij wij wisten wat wij achterlieten.  Waarbij wij wisten van wie en wat wij afscheid namen.  Van een excellente gastheer.  Van een buitengewone gastvrouw.  Van een warme gezelligheid.  Van een overheerlijke keuken.  Van schitterende muziek.  Dit was een avondje om in te lijsten.  Dit was een avondje om te herinneren.  Daarvoor wil ik u danken.  Van ganser harte.  Dank dus.  Dank.  Dank.  Dank.

Met vriendelijke groeten.