Beste Mathias,
In Gent maken we de wereld. Grootheidswaanzin, dat is wat ik dacht bij het lezen van de titel van uw nieuwste boek. Mag het ietsje minder zijn, dat dacht ik er meteen achteraan. Oordelen, dat is wat een mens doet. Te snel oordelen, dat is wat een mens vaak doet. Ik zelf ben er niet immuun voor. Ik durf mij al eens te bezondigen aan die al te snelle reflex. Maar meteen na die reflex volgt de nodige correctie. Als correctie grijp ik terug naar het recept, dat mij door mijn ouders werd aangeleerd. Ik neem afstand. Ik overschouw. Om dan tot een uitgebalanceerd oordeel te komen. Ik schrap dus mijn aanvankelijke bedenkingen en ga aan het werk. Ik ga uw boek lezen. Want zo hoort het.
Gent. Dat is mijn antwoord als mij in het buitenland wordt gevraagd waar ik woon. Ik zeg het niet stilletjes. Ik zeg het luidop terwijl er tezelfdertijd een enorme glimlach op mijn aangezicht verschijnt. Met een nog grotere glimlach voeg ik er aan toe: de mooiste stad van België. In de ogen van mijn gesprekspartner zie ik dan soms vraagtekens verschijnen. Die vraagtekens pik ik op en tracht ik weg te nemen door te zeggen dat mijn bewering heus geen overdrijving is. Waarna een uitnodiging volgt om zelf te komen zien en te verifiëren.
Die liefde voor uw en mijn stad druipt van elke pagina. Uw liefde voor onze stad en de Gentenaars voedt mijn liefde. Doet mij inzien dat mijn liefde geen zinsbegoocheling is. U weet te verwoorden waarom ik zo verliefd ben op Gent. U ontleedt die liefde en reikt mij op die manier argumenten aan die mijn liefde onderbouwen en versterken.
Die liefde voor Gent is niet het enige wat wij delen. Wij hebben nog andere raakpunten. Dat merk ik als ik lees in welke gebieden uw muzikale voorkeuren zich situeren. U noemt Gorki. Uiteraard. U noemt Deus. U noemt Radiohead. U noemt Heather Nova. U noemt Arid. U noemt Live. U noemt K’s Choice. Telkens maakt mijn hart een vreugdesprongetje. Hetzelfde gebeurt als ik lees dat één van uw favoriete schrijvers Sandro Veronesi is. U hebt smaak, denk ik dan. Waarbij ik meteen besef, dat ik met deze gedachte ook mij zelf flatteer.
Die persoonlijke ontboezemingen doet u in een aantal intermezzo’s. Als kleine tussenstukjes in uw boek. Die stukjes maken het boek wat lichter maar vormen niet de kern van uw boek. Die kern wordt gevormd door uw politieke werk. Want dat is wat u bent. U bent politicus. U bent burgemeester. In 2018 werd u onze burgemeester. U blikt terug op die jaren. U schijft over de realisaties. Over de crisissen. Terwijl u over al die dingen schrijft, erkent u ook dat het werk nog niet af is. Vele dingen zijn ten goede veranderd. Maar Gent is nog niet het aardse paradijs. Gent is nog niet perfect. Gelukkig zou ik bijna zeggen. Want perfectie schrikt af. Perfectie maakt lui. Net de weg naar perfectie, die nooit eindigt, is het meest boeiende. Is het meest uitdagende.
In uw boek geeft u aan wat die volgende werkpunten zijn. U hebt het daarbij over veiliger verkeer, betaalbaar wonen, voetgangersinfrastructuur, integrale toegankelijkheid, experimenteerzones (de invulling van publieke ruimtes), regeldrift temperen, investeren, luisterbereidheid bevorderen, zwerfvuil, …
Concreter wordt het als u het hebt over het project B401 (fly-over in Ledeberg), het Urbiscomplex, een dakboerderij, fossielvrije wijken, Gent Spoort, de toekomst van het SMAK, …U droomt. U doet mij dromen. Stilletjes ga ik beseffen dat het aardse paradijs toch weer iets dichterbij komt.
Terwijl u schrijft over politiek, wordt mij duidelijk hoe u aan politiek wenst te doen. Het politieke zaadje werd bij u geplant door uw grootvader, Willy De Clercq. Tegelijk was er uw moeder die u belangrijke waarden meegaf en die u leerde met een open blik naar de dingen te kijken. Die combinatie heeft u gemaakt tot de politicus die u vandaag bent. U kiest voor een verbindende politiek waarin niet de emotie maar wel de redelijkheid overheerst. In uw politieke handelen zoekt u de nuance. U bent geen tafelspringer. In de luwte zoekt u naar het compromis en, eens bereikt, verdedigt u dat compromis. Net zoals u ook het voorbije beleid verdedigt maar tegelijk aangeeft welke aanpassingen of bijsturingen misschien noodzakelijk zijn of dienen overwogen te worden.
In Gent maken we de wereld. Ik las uw boek. Nu besef ik dat die titel geen grootheidswaanzin is. Gent loopt met zijn beleid vaak voorop. Omdat Gent vernieuwend durft te denken. Omdat Gent out of the box durft te denken. Gent verlegt de normen. Gent denkt anders en toont hierbij overtuigend hoe iedereen kan zijn wie hij/zij is. Dus, neen, het moet niet ietsje minder. Integendeel. Het mag net ietsje meer zijn. Heel graag.
Tot slot wil ik nog even stilstaan bij VOOR GENT, de stadslijst. Lange tijd stond ik huiverachtig tegenover dit project. Ik interpreteerde deze lijst als een machtsgreep. Waarbij mijn interpretatie misschien werd gevoed door mijn angst voor vernieuwing. In uw boek schetst u de beweegredenen voor het vormen van die lijst. Daarbij komt uw liefde voor het paarse project op overtuigende wijze naar boven. Een project waarin vrijheid en sociale rechtvaardigheid samenkomen. Waarin zin voor handel drijven en strijd voor sociale rechten komen. Bijna zou ik zeggen dat het paarse project een bijna letterlijke vertaling is van uw persoonlijk waardenkader. Dat kader is een combinatie van liberale, sociale en ecologische aspecten. Uw boek deed mij inzien dat mijn interpretatie fout was en dat uw bedoelingen oprecht zijn.
Beste Mathias. Ik wil u danken voor uw aanstekelijke enthousiasme. U hebt mijn passie en liefde voor de stad nog aangewakkerd. U doet mij verlangen naar de verdere transformatie van een blijvend zoekende stad. Uw boek doet mij opnieuw beseffen dat ik een trotse Gentenaar ben en dat die trots volledig terecht is. Voor dat alles wil ik u van ganser harte danken. Dank dus. Dank. Dank. Dank.
Met vriendelijke groeten.
Reactie plaatsen
Reacties