Podcast: Strop the music. Brief aan Wim Verbeke.

Beste Wim,

De wereld van podcasts? Het is een wereld waarin ik nog maar heel recent de eerste stapjes heb gezet.  Ik zou kunnen zeggen dat ik aan een ontdekkingsreis doorheen die onbekende wereld begonnen ben.  Waarheen die reis mij zal brengen, weet ik niet.  Het wordt een reis waarbij het toeval mijn voornaamste gids zal zijn.  Toeval zal mij doen uitwijken.  Zal mij doen halt houden.  Toeval zal mij doen aanmeren.  Zal mij kennis laten maken.

U was mij onbekend.  Nooit eerder had ik van u gehoord.  Deze toestand had voor eeuwig onveranderd kunnen blijven.  Het toeval besliste anders.  Alsof het toeval mijn twee voornaamste passies leek te kennen.  Het toeval leek te weten dat ik hoog oploop met Gent.  Het toeval leek te weten dat muziek een constante is in mijn leven.  Het toeval moet die twee samengelegd hebben.  Het toeval moet mij zo naar uw podcast gebracht hebben.  Naar Strop the Music.

Ik ging luisteren.  Naar de eerste aflevering.  Beginnen bij het begin, zo is het mij geleerd.  Van wijze lessen durf ik niet af te wijken.  Ik keerde terug naar april 2022.  Uw eerste gast in uw podcast was Luc Soens, de man van Jawadde.  Ik luisterde.  Ik zweeg en luisterde.  Want ook dat is mij zo geleerd.  Als mensen praten, moet ik luisteren.

Soms overvalt het mij.  Het besef dat ik goud in handen heb.  Terwijl ik naar die eerste aflevering luisterde, kwam dat besef bij mij binnen.  Bijna meteen wist ik dat ik alle afleveringen moest horen.  Geen enkele zou ik overslaan.  Zelfs de gasten, waarvan ik nog nooit gehoord had, zouden mij hun verhaal mogen brengen.  Omdat ik begreep dat al die gasten mij Gent op een andere manier zouden laten kennen.  Ik zou Gent in een ander licht zien.  Het licht van de muziek.

Intussen heb ik al meerdere afleveringen gehoord.  Een wereld gaat voor mij open.  Met de gasten val ik binnen in repetitielokalen.  De gasten nemen mij mee naar opnamestudio’s.  Met de gasten beleef ik wilde nachten in beruchte en minder beruchte café’s.  Ik hoef niet ver te gaan.  Wij blijven in Gent.  Wij blijven dicht bij huis.  Ik hoor spreken over Moereloere.  Over de Music Man.  Over de Frontline.  Over Top Studio.  Over Caruso.  Over de Zes van Gent.  Het is fantastisch.  Ik hang aan de lippen van uw gasten.  Elk woord wil ik oppikken.  Als er dan toch één of meerdere woorden aan mijn aandacht ontsnappen, spoel ik terug.  Want ik wil niets missen.  Alles wil ik horen.  Te interessant, dat is de reden dat ik alles in mij wil opnemen.

U doet mij terugkeren naar muziek uit mijn jeugdjaren.  Ik ga luisteren naar The Machines.  Naar The Mudgang.  Naar Chris Whitley.  Naar Gorki.  Soms ga ik nog verder terug.  Naar de tijd dat ik nog in de pampers zat.  Want ik ga op het wereldwijde web op zoek naar The New Inspiration.  Het is heerlijk.  Soms is het een blij weerzien.  Soms is het een aangename kennismaking.  Maar wij blijven niet in Gent.  Wij treden buiten Gent.  Dat gebeurt als de gasten vertellen over hun muzikale invloeden.  Dan gaan wij internationaal.  De gasten vertellen over The Beatles.  Uiteraard.  Zij vertellen over Joy Division.  Over Tragically Hip.  Over Elvis Costello.  Over David Bowie.  Nog, denk ik.  Nog meer, denk ik.  Al die namen, het is subliem.  Na elke aflevering ga ik op zoek naar de muziek die genoemd werd.  Uw podcast is een uitnodiging om verder te ontdekken.  Die uitnodiging aanvaard ik.  Met plezier.  Een beetje oneerbiedwaardig zou ik kunnen zeggen dat uw podcast slechts de aanzet is.  Maar dat is het niet.  Geenszins.  Uw podcast is het begin.  Uw podcast is de kern.  Uw podcast wijst mij de weg.  Naar aftakkingen.  Naar zijwegen.

Gaat het dan enkel maar over muziek? Is het dan enkel maar een verzameling van groepsnamen? Neen.  Neen.  Helemaal niet.  De gasten vertellen over hun persoonlijke zoektocht.  Een zoektocht die hen gebracht heeft waar zij nu momenteel staan.  Een zoektocht met pieken en dalen.  Over die pieken en dalen vertellen zij.  In uw podcast laat u meer horen dan enkel de muzikant.  Ik krijg een zicht op de weg die de man of vrouw heeft moeten afleggen om zich ooit muzikant te kunnen of te mogen noemen.  Ik hoor het verhaal van jonge gasten die een bandje beginnen.  Met schoolvrienden.  Met vrienden uit de buurt.  Ik hoor het verhaal van jonge gasten die plots doorbreken en hun weg maken langsheen Vlaamse podia.  Ik hoor het verhaal van jonge gasten die op de zolder of in de kelder beginnen en zich dan op het podium van Rock Werchter zien staan.

Het is gek.  Na elke aflevering wil ik meteen naar de volgende.  Maar ik weet, ik moet doseren.  Alweer een wijze les.  Jawel, ik ben opgegroeid tussen wijze mensen.  Na elke aflevering wacht ik dus.  Tot de volgende dag.  Want dan mag het weer.  Dan bied ik mij opnieuw bij u aan en vraag ik u om een nieuw verhaal.  Dat doet u.  Want u hebt nog vele vrienden.  Vrienden die u bereid gevonden hebt te getuigen.  Te vertellen.  Over Gent.  Over muziek.  Bij het begin van elke aflevering maak ik spontaan een vreugdedansje.  Omdat ik weet dat het alweer bijzonder boeiend zal zijn.

Mijn ontdekkingsreis is begonnen.  Nog maar net.  En nu al heb ik een schitterende ontdekking gedaan.  Uw podcast is overheerlijk.  Samen met u wandel ik door mijn Gent.  Door uw Gent.  Door ons Gent.  Ik kijk om mij heen.  Met wijdopen ogen.  Alles neem ik op.  Want ik wil weten.  Om te kunnen vertellen.  Te kunnen verder vertellen.  Aan vrienden.  Al die wist-je datjes wil ik doorgeven.  Als zij mij dan zullen vragen vanwaar ik al die kennis haal, zal ik hen met heel veel plezier doorverwijzen naar uw podcast.  Ik zal hen aanraden te gaan luisteren.  En ik weet nu al, zij zullen het goed vinden.  Net als mij.

Beste Wim.  Ik wil u danken.  Voor elke afspraak met u.  Voor elke aflevering.  Ik luister naar mensen die ik ken.  Die ik vaag ken.  Die ik helemaal niet ken.  Maar dat maakt helemaal niet uit.  Omdat elke gast mij weet te boeien.  Omdat elke gast mij dingen vertelt over hun muzikale wereld.  Ik heb het al vaak gezegd, muziek en boeken verenigen.  Brengen samen.  Dat blijkt ook zo te zijn met uw podcast.  Voor elk van die ontmoetingen wil ik u dus danken.  Van ganser harte.

Met vriendelijke groeten.