Beste Kelly,
Beste Shania,
Beste Sam,
Beste Kenji,
Enkele dagen terug ontving ik een berichtje van mijn vrouw. Dat gebeurt wel meer. Elke dag gaan er wel enkele berichtjes over en weer. Dat is eigen aan de moderne tijden. U zou kunnen denken dat ik met u, via deze brief, een debat wil openen over het nut of de noodzaak van al die berichtjes. Dat is niet zo, een debat hierover wil ik geenszins beginnen. De inhoud van dat ene berichtje noopt mij u deze brief te schrijven. In dat korte berichtje liet mijn vrouw mij weten dat een nieuw seizoen van Expeditie Gooris vandaag zou beginnen. Mijn vrouw en ik zijn intussen al twintig jaar samen. Zij weet zo onderhand wat mij blij kan maken. De start van het nieuw seizoen zou mij blij maken. Daarom stuurde zij mij een berichtje. Daarom was ik blij.
Ik keek naar de eerste twee seizoenen. Ik ontdekte tijdens het kijken de uitzonderlijke kracht van het programma. Een kracht die niet elk programma kan claimen. Net daarom is die kracht uitzonderlijk. U hebt die kracht gemeen met programma’s als Amaai zeg wauw! en Viva la feta. Het feit dat beide programma’s worden gepresenteerd door Otto-Jan Ham is eerder toevallig. Ik wou u enkel meegeven met welke programma’s ik het uwe gelijkschakel. Zodat jullie niet zouden gaan denken dat de uitzonderlijke kracht schuilt in het slaapverwekkende. Want dat is het geenszins. Ik dommel niet in slaap terwijl ik naar jullie kijk. Integendeel.
Net vóór het slapengaan stemmen wij af op jullie programma. Wij deden dat het eerste seizoen. Op jullie rondreis door Europa. Wij deden dat het tweede seizoen. Op jullie rondreis door Amerika. Bij elk seizoen hadden wij hetzelfde gevoel. Hetzelfde goede gevoel. Elk seizoen bezorgde ons een bijzonder goede nachtrust. Die garantie op een goede nachtrust was een gevolg van jullie enthousiasme. Van jullie humor. Van jullie fratsen en grollen. Terwijl ik naar jullie keek, voelde ik de ballast van de voorbije dag uit mij wegvloeien. Nieuwsberichten vervaagden. Beslommeringen van het werk sloeg ik op in een doosje, dat ik pas de volgende dag zou openen om er dan mee aan de slag te gaan. Ik werd licht. Door niks werd ik bezwaard- of verzwaard. Terwijl ik keek, zat ik in het moment. Niks kon mij afleiden. Niks kon mij van mijn stuk brengen. Ik was alleen met jullie. Dat maakte mij blij.
Jullie schenken ons een goede nachtrust. Omdat jullie ons doen dromen van reizen die wij al gemaakt hebben. Omdat jullie ons doen dromen van reizen die wij nog willen maken. Jullie kunnen het niet weten, daarom zeg ik het jullie. Reizen is onze grootste passie. Jullie kunnen dan ook begrijpen dat reisprogramma’s tot onze favorieten behoren. Tot die categorie reken ik ook jullie programma. Jullie laten ons plekken op de wereld ontdekken. De toon van jullie programma durf ik niet zwaar te noemen. Die zou ik eerder als licht omschrijven. Niet op het belerende ligt de klemtoon. Wel op het ontspannende. Jullie doen het op de juiste wijze. Op een wijze die mij, telkens ik kijk, doet terugdenken aan die reizen met mijn familie. Met mijn ouders, broers en zus. Terwijl ik naar jullie kijk, denk ik terug aan die reizen naar Zwitserland. Naar Frankrijk. Naar Oostenrijk. Het stemt mij nostalgisch. Dat is goed. Nostalgie is een gevoel waarbij ik mij goed voel. Niet omdat ik dan ga denken dat het vroeger allemaal beter was. Wel omdat ik ga denken dat wat in het verleden ligt, goed was. Wel omdat ik ga denken dat het verleden mij heerlijke herinneringen heeft gebracht, die mij gemaakt hebben tot wie ik nu ben. Met dat nostalgische, goede en warme gevoel is het goed naar bed te gaan.
Jullie merken, jullie programma doet wat met mij. Dat is de reden waarom ik vanavond opnieuw zal kijken. Vanavond pak ik mijn koffers en reis ik mee met jullie naar Japan. Opnieuw zal ik mij laten verrassen door jullie keuzes. Want een reis is een verzameling van keuzes. Keuzes die voor iedereen verschillend zijn. Keuzes die eenzelfde reisbestemming voor iedereen anders maken. Ik ben nu al benieuwd naar hoe jullie het land zullen ervaren. Want ook dat is voor iedereen anders. Terwijl jullie het land verkennen, zal ik met open ogen kijken. Ik zal mij laten vollopen met jullie indrukken om dan, na het uitschakelen van de televisie, naar bed te gaan en heerlijk te dromen. Van verre reisbestemmingen. Van alle mooie plekken op de wereld, die ik ooit nog wil bereizen.
Beste Kelly. Beste Shania. Beste Sam. Beste Kenji. Ik wens jullie een aangename reis. Ik kijk nu al uit naar de volgende maandagen. Die volgende maandagen waarop jullie mijn reisgids zullen zijn. Ik weet nu al, ik ga lachen. Ik ga verdomd hard lachen. Maar bovenal, ik ga goed slapen. Voor dat alles wil ik jullie nu al bedanken. Voor dat alles wil ik jullie nu al van ganser harte bedanken.
Met vriendelijke groeten.
Reactie plaatsen
Reacties