Beste Berre,
Honderden redenen zou ik kunnen opsommen waarom ik u niet kende. Duizenden redenen zou ik kunnen opsommen waarom ik u niet oppikte. Ik zal mij evenwel beperken tot de belangrijkste. Een brief kent zijn beperkingen. Lengtegewijs. Daarom dus. Ik ben niet vertrouwd met TikTok. Uw succes op dat medium is aan mij voorbijgegaan. Ik ben dus ook geen van uw half miljoen volgers. Een andere reden is dat ik een vierenvijftigjarige man ben. De bakvisserij is al lang niet meer aan mij besteed. Het had dus heel goed gekunnen dat onze wegen nooit zouden samenkomen.
Toch kwamen onze wegen samen. Op een luie zondag keek ik naar Zomerhit. De voorrondes. Daarop zag ik u voor de eerste keer. Ik zag u niet enkel. Ik hoorde u ook. Tot u op het scherm verscheen passeerde alles. Zonder echt geregistreerd te worden. Het was muurbehang. Niks meer. Niks minder. Ik deed mijn ding met op de achtergrond artiesten die hoopten de zomerhit te winnen. Zoals ik al zei, zij passeerden. Maar dan kwam u. Ik hoorde u. Uw stem. Ik liet alles vallen. Niet dat ik met belangrijke dingen bezig was maar zelfs die weinig belangrijke zaken staakte ik. U trok mij naar het scherm. U eiste mijn aandacht op. Ik volgde gedwee. Want u had mij in de ban. Ik stond voor het televisiescherm. Gaan zitten deed ik niet. Omdat het niet hoorde. Omdat het niet paste. Het enige wat ik nog kon doen, was het volume een beetje de hoogte injagen. Zodat u nog meer in mij kon doordringen. Zodat u nog meer onder mijn huid kon kruipen. Want dat was wat u deed. Al mijn haren gingen rechtop staan. Spreken kon ik niet. Ik was sprakeloos. De juiste woorden van appreciatie kwamen niet tot mij. Ik kwam niet verder dan het simpele ‘jawadde’. Enkel mijn intonatie moest duidelijk maken dat uit dat ene woord een grote bewondering sprak. Een verwondering. Op dat ene moment had u mij overtuigd.
U zou kunnen denken dat die sensatie eenmalig was. Dat was het niet. Die sensatie herhaalde zich. Meerdere keren. Telkens ik naar Tien om te zien keek en u op het podium kwam, ging mijn geluksbarometer de hoogte in. Meteen heb ik ook toegegeven dat ik naar Tien om te zien kijk. Jawel, ik beken. Zomers maken milder. Zomers maken verdraagzaqm. Ik kijk dus. Naar u. Dan gebeurt het telkens weer. Mijn haren. Zij gaan rechtop. Op hetzelfde moment komt ook die krop op de proppen. Die zet zich vast in mijn keel.
Uw stem overtuigt. Daarover bestaat geen enkele twijfel. Maar er is nog dat ene extraatje. Elke keer doet u het. Bij het einde van uw performance. U stopt met zingen. Dan doet u het. Elke keer weer. U kijkt het publiek in. U begint te lachen. Waarbij u heel lichtjes op uw lippen bijt. U lijkt het nog steeds niet te begrijpen. U zelf bent verbaasd dat zo vele monden uw liedje meezingen. Uit volle borst. Het lijkt u een beetje ongemakkelijk te maken. Nu zou men kunnen denken dat het deel is van uw act. Een deel van het marketingverhaal. Maar dat is het niet. U bent oprecht. Dat voel ik. Dat weet ik. Dus, neen, dat lachje charmeert mij. Uw lachje doet mij lachen. Maakt mij intens gelukkig. Te beseffen dat dergelijke verhalen nog kunnen. Dat iemand vanuit zijn garage kan doorbreken naar nationale podia
Mijn brief is bijna ten einde. Een brief waarvan ik nooit had verwacht deze te schrijven. U moet weten, uw muziek valt ver buiten mijn comfortzone. Om maar iets te zeggen, terwijl ik dit zit te schrijven, luister ik naar Radio Willy. Naar Velouria van Pixies. Dat was misschien nog een reden om u links te laten liggen. U past niet in het rijtje. In mijn rijtje. Dat zou zo geweest zijn indien ik mij liet leiden door rijtjes. Door hokjes. Dat doe ik evenwel niet. Omdat ik na al die jaren begrepen heb, waar het om draait in muziek. Dat is dat ene ding. Ontroering. U ontroert mij. Diep. Daarom dus. Daarom luister ik telkens weer naar u. Om ontroerd te worden. Om geraakt te worden.
Beste Berre. Ik wil u danken voor die fijne momenten. Die fijne momenten waarop u telkens weer mijn hoofd doet schudden. Van verbazing. ‘Jawadde’ is nog steeds het enige woord dat ik kan uitbrengen als u zingt. Daarom deze brief. In een poging om weer te geven wat uw stem met mij doet. In een poging om dank te zeggen. Van mij aan u. Dank dus. Van ganser harte.
Met vriendelijke groeten.
Reactie plaatsen
Reacties