Amai zeg wauw!, gezien op VRT1. Brief aan Lara, Nele, Nils, Otto-Jan, Robin, Senne en Thomas.

Beste Lara,
Beste Nele,

Beste Nils,
Beste Otto-Jan,
Beste Robin,
Beste Senne,
Beste Thomas,

Ik wou kijken.  Mijn vrouw wou kijken.  Daarover waren wij het eens.  Alleen werden wij geconfronteerd met die wijze woorden van Willem Elsschot.  Tussen droom en werkelijkheid staan wetten in de weg en praktische bezwaren.  Het praktische bezwaar waarmee wij werden geconfronteerd was de opnamecapaciteit van onze digicorder.  Wij botsten op de limieten van die opnamecapaciteit.  Die limieten verplichtten ons om dagelijks af te wegen wat wel en wat niet zou opgenomen worden.  Uw laatavondshow viel in die laatste categorie.  Jawel, het leven kan hard én onrechtvaardig zijn.

Uw laatavondshow zouden wij niet volgen.  Wij hadden ons bijna bij de feiten neergelegd toen mijn vrouw kwam met de voor de hand liggende oplossing, VRT Max.  Zorgen om opnamecapaciteiten hoefden wij ons niet meer te maken.  Die behoorden tot het verleden.  Beiden haalden wij opgelucht adem.  Wij konden kijken.  Plots leek het leven net iets lichter.  Net iets draaglijker.

Wij begonnen met de eerste aflevering.  Wij hadden een achterstand in te halen.  Wij begonnen aan ons inhaalmanoeuvre.  Wij keken naar die eerste aflevering en wisten het meteen.  Dit was anders dan om het even welke laatavondshow.  Wij keken elkaar aan en in elkaars ogen lazen wij die bevestiging.  Op hetzelfde moment werden wij fan.  Amai zeg wauw! zou onze afsluiter van de dag worden.  Na uw show zouden wij gaan slapen.  Een mens heeft nood aan een zekere dosis positiviteit om te kunnen inslapen.  Als ik nog een klein jongetje was, was dat het avondlijke kusje en die woorden ‘God zegene en beware u’.  Die woorden, dat gebaar en die kus kreeg ik elke avond van mijn vader en moeder.  Het werd een dagelijks ritueel waarbij de gewoonte de symboliek ging overstijgen.  Nog even in de armen vallen van moeder en vader, het was het sterkste slaapmiddel.  Omdat het veiligheid en geborgenheid in zich sloot.  Nu ik ouder ben, lukt het mij moeilijker om in slaap te geraken.  De wereld houdt mij bezig.  De miserie van de grote wereld houdt mij soms wakker.  Positiviteit ligt niet zomaar voor het rapen.  Tot nu.  U werd de leverancier van mijn dosis positiviteit waarnaar ik zo verlang.  De noodzakelijke dosis die mij een goede nachtrust garandeerde.  Uw show werd mijn nieuwe ‘God zegene en beware u’.

In alle facetten van uw show vind ik die warme positiviteit terug.  Het begint al meteen.  Met de begintune.  Een swingende showband maakt mij meteen vrolijk.  Al vanaf de eerste noot verschijnt een glimlach op mijn gezicht.  Omdat ik besef, ons programma begint.  Omdat ik weet, het gaat goed worden.  Het gaat alweer goed worden.  De showband doet wonderen.  De fel gekleurde pakjes, het samenspel, de goesting, de blikken, … In al die dingen lees ik een belofte.  Een belofte die telkens weer ingevuld wordt.  De belofte van plezier. 

Verder is er de gastheer.  Een betere gastheer kon niet gevonden worden.  U lijkt voorbestemd voor dit programma.  U loodst de centrale gast op een warme manier doorheen het programma.  Die warmte voelt niet enkel de centrale gast.  Die warmte voel ik ook.  Ik zie hoe u zich bekommert om die gast.  U wenst echt dat u samen met de gast een wonderlijke tijd tegemoet gaat.  Om dat te garanderen haalt u alles uit de kast.  Uw natuurlijke en soms stuntelige charme komt u hierbij buitengewoon goed van pas.  Niks kan verkeerd lopen.  Alles mag verkeerd lopen.  Het maakt niet uit.  U bent de ervaren gids.  U brengt de centrale gast naar de veilige haven.  Samen meert u aan.  Het is heerlijk om te zien.  Het is heerlijk om te zien hoe u telkens slaagt in die opdracht. 

Als gastheer weet u perfect wat u nodig hebt om elke aflevering tot een goed einde te brengen.  Alles begint bij een goede voorbereiding.  Dat beseft u ten volle.  Daarom stuurt u vooraf een verkenner uit.  Om te peilen naar de gevoeligheden bij de centrale gast.  Om te weten wat er moet gebeuren om het de centrale gast naar zijn of haar zin te maken.  Om te vragen naar mogelijke wensen en verwachtingen bij de centrale gast.  Al die elementen en info worden dan samengelegd om uiteindelijk samen te komen in de perfecte aflevering.

Dat zouden alle ingrediënten kunnen zijn.  Toch is dat niet zo.  Er is nog één ding.  Dat ene ding is die voelbare chemie tussen alle medewerkers.  Een chemie die zich uit in de speelsheid.  In de soms geestige opmerkingen tussen bandleden en gastheer.  Iedereen staat op hetzelfde niveau.  Elke inbreng wordt gewaardeerd.  Nooit geen boze blikken.  Enkel vrolijke gezichten.  Die chemie laat alles ineen vloeien.  Op een natuurlijke wijze.  Alleen al die uitzonderlijke kracht oppikken geeft een ontzettende voldoening.

Met de laatste afleveringen in het vooruitzicht wou ik deze brief nog schrijven.  Omdat ik hoop dat u in deze brief de nodige aanmoediging zal lezen om voort te doen.  Om een volgend seizoen te maken.  Want ik weet nu al, ik zal u missen.  Ik zal u verdomme missen.  Het afscheid valt mij zwaar.  Omdat ik weet dat die grote wereld opnieuw zal binnensluipen in mijn bed.  Een grote wereld die ik nu al enkele weken heb kunnen buiten houden.  Die grote wereld zal heel binnenkort elke avond weer aankloppen aan de voordeur.  Met uw afscheid wordt een goede nachtrust opnieuw minder evident.

Beste Lara.  Beste Nele.  Beste Nils.  Beste Otto-Jan.  Beste Robin.  Beste Senne.  Beste Thomas.  Ik wil u danken.  Voor een fantastisch programma.  Voor de fijne nachtrust.  Voor die heerlijke positiviteit.  Voor die intense warmte.  Daarom dus.  Dank.  Dank.  Dank.

Met vriendelijke groeten.