Beste Freddie,
Beste Brian,
Beste John,
Beste Roger,
De tijd vliegt snel. Dat wordt wel eens gezegd. Onlangs sprak ik diezelfde woorden. Tegen mijzelf. Toen ik vaststelde dat de Gentse Feesten alweer twee weken voorbij zijn. Op die Feesten had ik Mother Mercury gezien. Na afloop van het optreden nam ik mijzelf voor u een brief te schrijven. Maar dat voornemen schoof ik telkens maar weer voor mij uit. Omdat ik andere dingen te doen had. Andere en belangrijkere dingen. Zo dacht ik toch. Die brief had ik in grote lijnen in mijn hoofd. Ik wist wat te schrijven. Alleen gebeurde het niet. Tot vandaag. Vandaag zet ik mij aan mijn klavier. Vandaag schrijf ik die brief.
Ik ben een muziekliefhebber. In die hoedanigheid durf al ik eens naar een concert of festival te gaan. In mijn nog ‘jonge’ leven heb ik al prachtige dingen gezien. Toch besef ik dat ik een aantal dingen heb gemist. Een aantal bands zal ik live nooit aan het werk kunnen zien. Queen, Nirvana, Amy Winehouse, … In die gevallen zou een tribute band een oplossing kunnen zijn. Om op die manier te ervaren wat het zou kunnen geweest zijn. Maar ik stond en sta huiverachtig tegenover dergelijke bands. U moet het mij vergeven. U hoeft het niet persoonlijk te nemen. Alleen denk ik dat de kopie nooit beter kan zijn dan het origineel. Mijn vrouw heeft daarover een andere mening. Zij heeft daarover een meer open geest. Zij was het dan ook die mij overhaalde om naar de Gentse Feesten te gaan. Naar de Korenmarkt. Om daar te gaan kijken naar Mother Mercury.
Die bewuste zaterdagavond stonden wij op de Korenmarkt. We hadden U2be en The Policed al gehad. U was top of the bill die avond. Op u wachtten wij. Het regende die avond. Even dachten we naar huis te gaan. Een hele dag in de regen, zelfs een muziekliefhebber kent grenzen aan wat hij verdragen kan. Maar we waren nieuwsgierig. Om toch tegemoet te komen aan die nieuwsgierigheid maakten mijn vrouw en ik de afspraak dat wij u enkele nummers de kans zouden geven ons te overtuigen. U had dus alles in de hand. U zou bepalen of wij zouden blijven.
U kwam op. In die enkele seconden keken mijn vrouw en ik naar elkaar. Wij wisten wat het zou worden. Wij zouden blijven. Soms heeft een mens niet veel nodig om een beslissing te nemen. Een klein gebaar kan volstaan. Dat kleine gebaar zagen wij in de manier waarop u het podium opkwam. Dat kleine gebaar hoorden wij in de manier waarop u muziek maakte. Alles zat juist. Alles klopte. U had de muziek geanalyseerd. U zou kunnen denken, dat is een evidentie. Uiteraard. Toch is het niet omdat dingen evident zijn, dat diezelfde dingen ook gemakkelijk te realiseren zijn. Uw analyse had u naar een perfecte uitvoering van de muziek gebracht. U kwam tot een perfecte sound. Het was evenwel niet enkel het geluid. Ongetwijfeld had u ook de figuur van Freddie Mercury geanalyseerd. Dat zagen wij meteen. U had de danspasjes ontleed. U had de handgebaren ontleed. U had ontleed hoe Freddie over het podium bewoog. Hadden wij niet geweten dat Freddie Mercury overleden was, wij zouden gaan twijfelen.
U sloopte mijn voorbehoud. U sloopte mijn zin voor kritiek. Dat was goed. Want voorbehoud staat overgave in de weg. Die overgave is nodig voor een feestje. Het voorbehoud was weg. Ik kon aan het feesten gaan. Ik gaf mij over. Ik brulde mee. Mijn handen gingen op het juiste moment de hoogte in. Ik ging bewegen. In die beweging kon door een geoefend oog de wil tot dansen gelezen worden. Dat alles om u duidelijk te maken dat ik mij amuseerde. Dat ik mij meer dan amuseerde. Dat kan enkel maar gebeuren als alle dingen goed zitten. Die dingen zaten op die bewuste zaterdagavond allemaal goed. Alles paste perfect in elkaar. De Korenmarkt leek die avond niet in Gent te zijn. U had de Korenmarkt verplaatst naar Londen. U had de Korenmarkt omgetoverd in het Wembley Stadium. In dat stadion stond ik. Zo voelde het. Wij waren niet met slechts honderden. Wij waren met duizenden. Zo leek het. Iedereen zong mee. Met die vele hits. De hits die iedereen kent.
Beste Freddie. Beste Brian. Beste John. Beste Roger. Ik weet niet wat uw echte namen zijn. Daarom gebruikte ik in mijn aanspreking de namen van de bandleden van Queen. U zou kunnen denken dat het een tikkeltje overdreven is. Dat vind ik niet. Want die avond gaf u mij een inkijk in wat het zou moeten geweest zijn als ik echt op een concert zou gestaan hebben van Queen. U meer dan welgeslaagde performance maakte dit mogelijk. Uw meer dan welgeslaagde performance bracht mij dicht bij Freddie Mercury. Bij Brian May. Bij John Deacon. Bij Roger Taylor. Meer nog, uw welgeslaagde performance deed mij anders gaan denken over tribute bands. Die zaterdagavond schonk u mij een wervelend spektakel. Daarvoor wil ik u danken. Van ganser harte.
Met vriendelijke groeten.
Reactie plaatsen
Reacties